PuttPutt, het race-kalf...

Eindelijk is het donderdagavond half 8, en ik loop de stal uit om onze eerste logees bij de bushalte te verwelkomen. Het zijn Liny, de moeder van Johan, en Liesbeth, zijn zus. Maar de Noorse service kent geen grenzen; het kleine mini-busje waarin ze het laatste traject van de reis hebben afgelegd, rijdt al op de weg richting de boerderij, en de chauffeur rijdt zelfs door tot de voordeur.

Behalve flink wat turbulentie bij het landen in Trondheim is hun reis verder prima verlopen. Na het eten van een bordje rijstepap met zwarte bessensaus en een rondleiding door de stal, waar Johan bezig is om de laatste koeien te melken, is het tijd voor koffie en........kadootjes. We zijn nu in het bezit van 4 kilo nassiekruiden en sate-saus, dat we in Noorwegen niet tegen zijn gekomen. Ook hebben we nu ingredienten om zelf yoghurt te maken. Dan is het bedtijd; er wordt nog een kalf verwacht, en van mij mag het vannacht wel komen. De afgelopen 2 nachten ben ik ook al naar deze pink wezen kijken, maar het bleef bij onrustig gedrag. Liesbeth hoopte al een beetje, dat 1 van beide koeien later zou afkalven, dan zou ze de geboorte mee kunnen maken. Deze wens zal nu in vervulling gaan.

Om half 3 word ik wakker van iets, en besluit om alvast te gaan kijken en het 3 uur-alarm van de wekker niet af te wachten. En zowaar, de pink ligt op haar zij in een plas biest, en ik zie speeksel uit haar bek lopen. Er is nog geen pootjesblaas. Na overleg met een slaperige Johan, zet ik de wekker weer op 3 uur, en besluit om de afwas te gaan doen. Daarna is het tijd voor twee boterhammen met kaas, en een heerlijk kopje thee. Ondertussen komt Liesbeth beneden kijken wat er aan de hand is, en ik leg haar uit hoe de zaken ervoor staan. Omdat het nog uren kan duren voordat het kalf komt, gaat ze terug naar bed, en zal ik haar ophalen als het moment daar is. Om 3 uur lopen Johan en ik naar de stal, en zien we een kalf op de grup liggen. De moeder staat er een beetje verwezen naar te kijken, en ik slaak een uitroep van verbazing. Snel ren ik terug naar huis, en storm de slaapkamer in van Liny en Liesbeth. "Het kalf is er al" roep ik en met z'n 3en moeten we heel hard lachen. Zoals ik de geboorte van Big Boy heb gemist, mist Liesbeth "haar" kalf. Wij blijven ons verbazen over het gemakkelijke afkalven van het NRF (Norsk Rodt Fe). Met z'n 2en wrijven we het kalf droog en wachten op de biest die Johan probeert te melken. Daar heeft de pink geen zin in, en haar kwart liter biest wordt aangevuld met de biest voor Sterre. Ons streven is om minimaal 1 liter te geven, vlak na de geboorte, want de eerste biest is een enorme bron van voedingsstoffen die belangrijk zijn voor de weerstand van het kalf. Maar de melkmachine mag morgen het werk doen; een stuk makkelijker. Het is best wel zwaar om 1 a 2 liter biest met de hand te melken en ik zal eerlijk bekennen dat ik er maar een paar druppels uitkrijg.

Het kalf, dat een mooi zwart stiertje is, zal de naam krijgen van PuttPutt, genoemd naar de zwarte, supersnelle race-auto in het computerspelletje van Daniel, de zoon van Liesbeth en Martijn. Na dit nachtelijk intermezzo, duiken we met z'n allen weer lekker in ons bedje.