Bambi en Haugie

Er was eens...een heel klein bruin koetje (een pink) met een bijzonder lieve uitstraling, maar met een o zo gevaarlijke side-kick...fijn voor Johan die haar staat te scheren en dat 5 minuten mag doen...en dan ineens...RREENNGG...rakelings langs zijn hoofd of borstkas, al naar gelang zijn houding op dat moment. Geweldig! Daar zitten we niet op te wachten! Ze zal geslacht moeten worden! Maar Anneke (van de melkfabriek Tine) beslist anders. Zij maakt onze eerste melkprognose (dit speelde okt. '07) en de voorspelling wijst uit dat het schoppende pinkje geïnsemineerd moet worden, anders komt het quotum niet vol. Ook leert ze ons foutjes te herstellen in het program van Tine, want deze deze pink heeft per ongeluk de naam Speckles gekregen van ons. En de echte Speckles heet niet voor niets zo...zij is de mooist gevlekte koe op stal. Anneke herstelt de fout, maar geeft aan dat de 'ouwe' Speckles een nieuwe naam moet krijgen. Die is met één seconde bedacht: Kicks!

Ruim een jaar later: Aaltje en Kicks krijgen hun kalf en we hoopten bij Aaltje op ons 1e Fleckviehkoetje en bij Kicks op een stier, gezien haar slechte papieren. Haar moeder is samen met The Queen, aanvoerster van de 'patatzakuierlijst', haar opa is een 'eigen stier' en haar vader een proefstier. Weinig kans op een goed uier! Natuurlijk gaat het precies andersom dan je hoopt! Aaltje krijgt onze 5e Fleckviehstier, en Kicks krijgt 't meest schattige, kleine kalfje dat we ooit gehad hebben. "Die kan ik nooit naar de slacht doen", zegt Johan somber en hangt op kop in haar boxje, "kijk eens naar haar pootjes, zo dun!". Bambi is zo klein dat ze onder Angus doorloopt, op de vlucht voor de zeer hitsige Obama die alles bespringt wat hem voor ogen komt! (volgende week meer over Obama en zijn dekcarriëre). Arme Bambi, zodra ze Obama ziet, begint ze over haar hele lijfje te trillen en 2 dagen lang had ze acute stressdiarree. En Kicks...die vindt het allemaal prima...zolang ze maar brokjes krijgt onder het melken, ik haar fluisterend kalmeer en de beugels om haar beide poten zitten!





Droopy heeft de zondag na Kerst een kalf gekregen van Haugseth, één van de beste stieren van Noorwegen. Na Victoria en DiDo is Haugie ons 3e koekalf van deze allround stier, en deze 3 dames zullen, zeker wat fokwaarde betreft, hoog gaan scoren.

Was Droopy vorig jaar nog een beetje misselijk, toen ze stilletjes toekeek hoe haar buurvrouw de nageboorte stond op te peuzelen...dit jaar brult ze de hele stal bij elkaar bij het zien van haar eigen aanhangsel. Het is dan ook wel de meest bizar uitziende nageboorte, die ik tot nu toe gezien heb! Bijzonder dat Haugie daarvan 9 maand gevoed is.

Het quotum moet vol!

Het zal erom spannen of het quotum 'volgemelkt' zal worden, of niet. Momenteel, 29 december is de stand 143.036 liter oftewel 84%. Dus voor jan. en febr. nog 16% te leveren...de afgelopen maanden hebben we de 8% net niet gehaald, maar...The Queen en Droopy komen er nog bij, binnen enkele dagen. Maar er moeten geen gekke dingen meer gebeuren! We missen Gruppie (noodslacht november) natuurlijk heel erg, zij gaf toch, ondanks dat ze ziek was, een goeie 30 liter per dag. De kwaliteit van de kuil is de grote boosdoener. De 1e kuilbult is voor 3kwart op, en wordt slechter en slechter...het melkbonnetje van de Tweede Kerstdag was 75 liter minder dan die van de dinsdag ervoor! Deze trend moet zich niet doorzetten!

Dan betrap ik ook nog een dief! Het is Dikkertje Dap die melk staat te lurken uit de uier van Boppie, haar buurvrouw. Afgelopen zomer hadden we haar ook al in de smiezen...kreeg ze een mooie gele ring door haar neus geboord, met uitsteeksels eraan die venijnig prikken zodra ze een uier te dicht benadert. Nou hadden we best wel gezien dat ze ondanks de ring, haar kop soms zo weet te draaien en haar tong alsnog behendig om een tepel weet te slingeren...maar het leek erop dat de melkkraan hier niet van ging lopen! Al een tijdje is het schroefje van de ring verdwenen, en is Dikkertje Dap ringloos. Maar ach...zo in de stal...het zal toch niet! Dus wel...de melk loopt uit haar bek, en op de grond een plas speeksel...alle bewijs aanwezig. Ik geef haar een flinke lel op haar kont...dat noem ik nou 'stank voor dank'.

Een koe die in de 7e maand van haar lactatie aborteert, moet eigenlijk naar de slacht...behalve als je plaats genoeg hebt en je het je kunt veroorloven een koe te houden die lange tijd geen melk meer geeft. Immers, zonder de abortus zou ze nog maar 2 maand melk hoeven te geven (het kalfje was anders in dec. gekomen) voordat ze 'droog' wordt gezet. Nu is ze wel weer opnieuw drachtig, maar zal ze pas in juli kalven...en het ziet er niet naar uit dat ze melk zal blijven geven tot mei. Een duur geintje dus! Maar we konden het niet over ons hart verkrijgen zo'n gezonde, goede koe weg te doen. Maar gauw een nieuwe ring kopen! Nou heeft ze niet die 75 liter bij elkaar gelurkt...buurvrouw Boppie is het andere abortusslachtoffer (ook in de 5e maand) en geeft als beginnende pink maar 12 liter per dag. Maar we kunnen gewoon geen liter missen! In Noorwegen zijn geen boetes voor het niet volledig vullen van het quotum...maar het is je eigen inkomen dat je laat liggen!

Dan belt boer Rune uit Vik (ligt praktisch tegen Bessaker aan) met de vraag of we een maand lang een koe van hem op stal willen hebben. Hij heeft voorlopig even geen plaats...krijgt ook zijn quotum niet vol...en heeft na januari wel weer plaats. Dat noem ik nog eens een geschenk uit de hemel. Maar Rune, wat heb je nu voor een klein koetje gebracht! Een lilliputterkoetje! En ze is niet eens pink, maar bezig met haar 2e lactatie! Niet te geloven! Klein of niet...Rune's koetje heeft een loei met het hardste volume van allemaal...hoofdpijn krijg je ervan...die Rune is slim...heeft nu mooi een maand rust!

Zomer: Namsos

Het laatste uitstapje dat ik afgelopen zomer maakte met Liesbeth, Martijn, Daniël en Margot, was naar de stad Namsos, een kleine 2 uur rijden van ons vandaan. De rit begint spectaculair met een eland die een paar meter voor de auto de weg oprent, het scheelde niet veel of we hadden Namsos niet gehaald. Ook de eland werpt een verbaasde blik achterom, zo van: krijg nou wat! De grondlegging van Namsos dateert van 1845, maar het is tot 3x toe grotendeels verwoest; in 1872 en 1897 door brand en op 20 april 1940 door een Duits bombardement. Dit zie je overal om je heen als je door Namsos wandelt; het is een nieuwe stad...geen nostalgie zoals in Trondheim. Maar na ruim een half jaar geen fatsoenlijke winkelstraat te hebben gezien, is het heerlijk om weer even te shoppen. Namsos ligt aan de zalmrivier Namsen, verder is het bekend om de eerste stoomaangedreven zaagmolen van Noorwegen, gebouwd in 1852. Samen met de steden Lillestrom en Fredrikstad heeft het de grootste tinindustrie. Namsos heeft aan de wieg gestaan van Tronder Rock, het heeft zijn eigen rockcentrum voor commerciële ontwikkeling en educatie. Andere attracties zijn Fredriks Bunker, uitkijkpunt Klumpen, eiland hoppen aan de kust van Namsos, Oasen...een zwembad in de bergen, het Noorse Zaagmolenmuseum, een openluchtmuseum, een kaarsengalerie (Lokstallen), en fietsen met een speciale fiets (een dresin) over niet meer in gebruik zijnde spoorrails rond Namsos. Deze laatste attractie heeft o.a. een tocht van 25 km. met een stijging van 12 meter...oef...eerst maar eens wat aan onze conditie doen voor we ons daar aan wagen. Voorlopig houden we het bij de klim naar het uitkijkpunt Klumpen...ook niet misselijk op deze warme dag! Op de terugweg doen we Vingsand aan voor een warme hap, eet ik de slechtste patat die ik ooit heb gehad, en...zie voor het eerst fretjes...die rondrennen op het terras van de kroa (kroeg, eettent) en daar hun stek hebben.

De veearts als buurman

Nu op de site van 'Boerderij' een nieuwe blog met het nogal beladen onderwerp: de veearts als buurman!

Ukkie en De Zusters krijgen bezoek!

Vandaag heeft Torstein de ram gebracht, en dat was onwijs spannend! Met de ram aan een touw, staat hij me op te wachten, achter de stal. "Hij is zo mak als een hond, het kostte maar 10 minuten om hem te pakken". Ik kijk m'n ogen uit...is dit dat lelijke beest van dat eiland (blog Eiland Hoppen), waar Johan 2 uur achter aan heeft lopen rennen? De ram is geschoren en is werkelijk een plaatje om te zien. Zijn lijf is grijszwart, van onderen is hij creme/wit. Zijn poten zijn bruin. En dan die prachtige hoorns! We lopen naar het schapenweitje...ik hoor al de bekende geluidjes van Ukkie...en de ram trekt opgewonden aan het touw. Het hek gaat open, en de ram stuift naar binnen. Arme schapen...ze zijn doodsbenauwd...ze vliegen de weide rond...lopen tegen de omheining op...ze weten werkelijk niet waar ze het zoeken moeten. "Is dit normaal?" vraag ik verschrikt aan Torstein. Die staat een beetje voor zich uit te lachen...schudt ja en legt uit dat dit gedrag nog wel even zal duren. Wat ben ik blij dat het vandaag weer een dooidag is...gisteren kon ik nauwelijks in het weitje lopen...zo glad! Om de schapen wat rust te gunnen, leg ik een plak hooi in het weitje...daar heeft de ram wel zin in...kan ik mooi gelijk wat foto's nemen. De schapen kijken stilletjes toe (foto 3).

De bronstcyclus van het schaap duurt gemiddeld 17 dagen. Zolang zal de ram dus blijven. De draagtijd is 5 maanden minus 5 dagen...het zal mij benieuwen of er begin mei lammetjes worden geboren. Tot nu toe ziet het daar niet naar uit...Ukkie en De Zusters moeten niets hebben van deze knappe macho!

Eiland hoppen

Op de site van 'Boerderij' kun je het verhaal lezen over Johans dagje uit, half oktober, op een onherbergzaam eiland, voor de kust van Bessaker. Er moesten 2 rammen worden gevangen; de vader van Ukkie en De Zusters, en de ram die half december een poging zal doen ze te dekken. Spannend! Behalve Torstein, de schapeneigenaar en Johan, waren Andre en Melanie van de partij. Zij komen uit Duitsland en hij werkt van maart tot november voor Thure die de 9 rorbu (vissershuisjes) verhuurt, zij parttime in de plaatselijke winkel. Op dit moment zijn ze weer even 'thuis'. Nou ja...waar is 'thuis' als je ergens een half jaar woont! Met z'n 4en hebben ze 2 uur lang achter de beesten aan lopen rennen. Het was een echte survival, al rennend over veen, mos en de ongelijke rotsen. Gelukkig had hij wel tijd om al deze mooie foto's te maken.