Het eerste Fleckje

Deze 4 foto's, en 14 andere staan nu op de site van "De Boerderij":
www.boerderij.nl/Landbouw/Wereldblogs.htm
De bijbehorende blog gaat over het probleemloos afkalven van het NRF en ik kijk terug op m'n eerste 2 kalveren.

Mooie pinkenpubers

Deze foto's waarop te zien is hoe 6 pinkjes voor het eerst naar buiten gaan, zijn alweer 2 maand oud...wat vliegt de tijd!! Ibbeltje en Annabel hebben van Johan de fles gehad. HEorSHE, Moriaantje en Sterre zijn mijn eerste koekalfjes. Inmiddels hebben de oudsten hun eerste bronst gehad, en afgelopen weekend kondigde Ibbeltje onder luid geloei de puberteit aan. Sil, de Aby die voor het eerst over de veranda sluipt, schrikt zich een hoedje. 's Middags hervatten wij onze pogingen om Moriaantje vast te zetten. Zij heeft een zware, bronchitisachtige ademhaling en voordat wij de veearts erbij halen, willen we eerst kijken of haar halsband niet te strak zit. Wanneer Johan een touw aan haar halsband klikt, gaat ze direkt in galop. Na een ronde door de weide moet Johan haar loslaten, en... diegene die het hardst hijgt is...Johan!! We drijven het 6tal naar de stal en wanneer ze voor de deuropening staan te dringen en Ibbeltje zich naar binnen waagt, lukt het Johan Moriaantje vast te zetten aan de oude klauwbox. Gewillig ondergaat zij het onderzoek. Haar halsband zit niet strak, maar voor de zekerheid toch maar wat losser. Mager is ze ook niet. Wij weten niet wat Moriaantje mankeert, drijven Ibbeltje de stal uit en brengen het stel terug naar de weide. Wanneer we 's avonds in de stal komen, zien we Ibbeltje daar staan. Zij is lekker naar de stieren aan het kijken. Lachen...........!! Zo zie je maar weer hoe snel een koe leert!! 's Middags even in de stal geweest, en terug in de weide besloot ze om de omheining over te gaan. Zo vierde Ibbeltje haar eerste bronst. Ze mag gelijk een nachtje blijven!!
(als je op de foto's klikt, kun je de namen lezen)

Help!! De stieren zijn los!! (3)

Vrijdag 6 juni is een gedenkwaardige dag; ik weet nu dat ik kan gillen en krijsen als een volleerd actrice. Het ging zo......

Ukkie en De Zusters hebben hun weitje bijna kaal en ik ben druk bezig een nieuw stukje voor ze af te zetten. Met een grondboor draai ik nieuwe gaten, palen erin, stukje gaas ertegenaan en ze kunnen weer weken verder. Johan helpt de boerenloonwerkers die achterin de vallei druk bezig zijn met het maken van de ronde balen. Hij brengt de geperste balen naar de rand van de weide. Het is prachtig weer en het is echt genieten om zo heerlijk buiten bezig te zijn. Vanuit dit schapenweitje

heb je een prachtig uitzicht op de rest van de vallei, en je kunt de koeien zien grazen. Uit de stal komt veel kabaal, maar ik heb helemaal geen zin om te gaan kijken. Het lawaai wordt steeds erger, en ik worstel me onder de rol gaas vandaan die ik net aan het omdraaien ben; bij schapengaas horen namelijk de grote gaten bovenin en de kleine onderin, en dat had ik, heel slim, al eens fout gedaan. En alleen de ezel.....!! Het uiteinde van de stal is een smalle houten uitbouw (te zien op de foto's) waar Johan de kuilresten heen schuift en de deuren staan wagenwijd open. Wanneer ik over de berg kuil heenstap, zie ik tot mijn grote schrik het hek van de jongste stierengroep wagenwijd openstaan. Beer staat voor het hek en BrownieBoy is zich nog aan het bedenken wat te doen. Hoe is dit in vredesnaam

mogelijk!! Het 3,5 meter brede hek wordt vastgezet met een 1 meter lange pin door 3 ogen. Je zou toch denken dat geen stier dat ooit loskrijgt!! Met wapperende armen (en erg slappe benen) ren ik op de stieren af. Gelukkig schrikken ze van me, en Beer doet een paar stappen terug...snel duw ik het hek terug naar de betonnen rand. Tot zover geen enkel probleem. Maar het hek moet opgetild worden, zodat het op de betonnen rand staat, anders past de pin niet door de ogen. Nu is er nog een kier van

wel een halve meter, en Beer en BrownieBoy doen verwoede pogingen alsnog uit het hok te komen. Met mijn been scherm ik de opening af en ik krijg heel wat stierebeuken te verduren. Dan komt het moment dat ik het niet meer kan houden, en ik krijs de hele boel bij elkaar. In het hok ernaast springen IetPetit en Mops verschrikt overeind. Sorry, meisjes!! Maar het werkt wel. De stieren wijken even naar achteren, en met heel veel moeite weet ik het hek op te tillen. Helaas schiet het over de betonnen rand heen, maar nu kan het hek tenminste niet meer naar buiten open, alleen naar binnen...en voordat die stieren dat eenmaal door hebben!! Ik schop snel een berg

kuil voor de stieren en ren als de bliksem naar het voorraadhok, in de hoop daar een lang touw te vinden. Gelukkig vind ik daar een meterslang touw en zet het hek hiermee vast aan een haak bij de buitendeur. Slap van opluchting zit ik een poos op de grond, lekker in de zon met het uiteinde van het touw op schoot. Af en toe gluur ik naar binnen om te kijken of de stieren zich wel gedeisd houden. Johan ophalen betekent een autorit naar het einde van de vallei, en het allerergste; het hele eind

in z'n achteruit ook weer terug. Ik rij dus naar de haven en pluk daar 2 sterke, getatoeërde jongens van een bankje. Een behulpzame Bessaker met een hele dikke buik, maar zo te zien in het bezit van een paar sterke armen, wil ook mee. Met 3 auto's rijden we in optocht naar de stal en het moet wel gezegd; ook de sterke Bessaker heeft even moeite met het hek. De 2 jongens kijken verbaasd rond... volgens mij hebben ze nog nooit een stal van binnen gezien. Ik bedank de mannen voor hun hulp: "tusen takk, tusen takk"(letterlijk: duizendmaal dank). Johan legt 's avonds uit dat een kromme spijker door het bovenste gaatje, ervoor zal zorgen dat dit nooit meer gebeurt. Ik ben daar eerlijk gezegd nogal sceptisch over. Waarom o waarom zijn we niet gewoon schapen gaan melken in Slowakije!!

Help!! De stieren zijn los!! (2)

Nu op www.boerderij.nl/Landbouw/Wereldblogs.htm een nieuwe blog over het afmesten en de slacht van stieren. Er staat in dat ik ze weleens hartgrondig verwens, vooral die keren dat ze los zijn, en het niet zoals in maart loos alarm was. Toen kwam veearts Arne-Johan in de stal voor een inseminatie, en zag 2 rondrennende pinken aan voor 2 stieren doordat hij geen uier zag!!

We zitten al heel lang met BrownieBoy in onze maag. Hij is de oudste van een groep van 8 stieren, en we zouden hem maar wat graag doorschuiven naar de 5 oudste stieren. Maar hij ligt kilo's achter door de coccidiose (darmbacterie) en het is vanwege dit beestje dat ik me 2x daags, wanneer Johan de brok ervoor gooit, in het hok waag om zoveel mogelijk mest door de roosters te drukken. Maar het lijkt wel of

BrownieBoy ogen in zijn kont heeft!! Hij laat altijd de brok voor wat het is om mij eens lekker het hok door te drukken, en dat gaat echt heel hard. Als een haas klauter ik dan het hok weer uit. In april zien we dat BrownieBoy kilo's is aangekomen en nemen we het risico; we zetten hem naast het hok met de 5 oudere stieren, en laten eerst alleen Zoon-van-Nijltje erbij. Gezien zijn grootte en hanige gedrag denken we dat hij de leider is...verkeerd gedacht want later bleek dat toch de oudste stier, die een stuk kleiner is en zich vanwege zijn kreupele poot altijd op de achtergrond houdt, de leider is. Er ontstaan geen problemen tussen

BrownieBoy en Zoon-van-Nijltje en we laten 2aan2 de anderen erbij. Na een paar dagen van veel gerij en geklier keert de rust terug en lijkt dit experiment heel geslaagd!! Tot enkele weken later Johan net het eerste melkstel aansluit en ik slap tegen de muur hang, bezig ben bij te komen van koe Gruppie die mij meters heeft meegesleurd langs de muur. Vanuit m'n ooghoeken zie ik dat BrownieBoy besprongen wordt en door de spijlen van het hek wordt gedrukt. Wanneer hij zijn vrijheid ruikt, gaan alle remmen los en steigert hij de voergang door, al trappend tegen hekken en alles wat hij maar raken kan. Ik pak een heel zwaar hek, dat iedere dag gebruikt wordt om een bepaald gedeelte van de stal af te sluiten voor de melkkoeien, en ga in

de voergang staan. Stel je voor dat BrownieBoy tussen de melkstellen komt!! Johan rent met een touw naar BrownieBoy en snauwt dat ik vreselijk gevaarlijk bezig ben, maar nog dizzy van de val door Gruppie, blijf ik gewoon staan. BrownieBoy rent een paar keer op het hek af, maar zeilt er niet overheen en na een 10 minuten durende rodeoshow lukt het Johan BrownieBoy vast te zetten. Opgelucht val ik in zijn armen en noem hem "mijn held"!! Johan mompelt dat het maar een prutserig rotstiertje is,

maar hij moet toch ook wel even bij komen. Hij brengt BrownieBoy terug naar zijn oude hok en de andere stieren doen alsof hij nooit is weggeweest. Beer staat zijn pas verworven leiderschap weer af, en BrownieBoy wordt van de jongste, nu weer de oudste stier en is weer even stierig als ooit!!