Opnieuw twee 2lingen!

Die N.A.N.! Vorig jaar bleef haar 1e kalf (Brandweerman Sam) nog even 'hangen op het kruis' en bezorgde Liesbeth (Johans zusje) en mij de nodige zweetdruppels. Johan was namelijk ergens ver weg op het land, had de walkietalkie wel bij zich, maar hoorde 'm niet, vanwege de trekker. Dus trokken Liesbeth en ik Brandweerman Sam eruit...of deed N.A.N. dat zelf, met een laatste flinke wee! Ik was een beetje zenuwachtig, toen! Ik realiseer me nu, terwijl ik dit schrijf, dat deze foto's nog steeds niet op de blog hebben gestaan...ze maken deel uit van de zomerserie waarin ik terugblik op de uitstapjes met alle logees. Er komen nog 2 afleveringen en in de laatste, met alle foto's rondom huis en boerderij zie je hoe Margot en Daniël de fles geven aan Brandweerman Sam...ik mag weleens opschieten, het is alweer bijna zomer!

Vanochtend deed N.A.N. het helemaal zelf...en gelijk maar 2! Toen Johan in de stal kwam, was de stier net geboren, en nog geen 10 minuten later lag er een koekalf. Nadat er vorig jaar 3 dode 2lingen zijn geboren, is onze blijdschap over deze gezonde 2ling zo groot, dat de kleine speldeprik van teleurstelling die even door me heen schoot, echt heel snel verdween. Want hoe zat dat nou ook alweer! Even bladeren in het boek op de plank. Bij een 2eiige 2ling met 2 verschillende geslachten is er 90% kans dat het koekalf onvruchtbaar is (een kween). De oorzaak is de verbinding tussen de bloedcirculaties van de beide vruchten via hun vruchtvliezen. Deze liggen tegen elkaar aan en de mannelijke hormonen van het stiertje, misvormen de vrouwelijke geslachtsorganen (uit: Gezondheidszorg voor het rund, auteur Dr. A. Osinga). Jammer, maar we zijn blij met de bevalling zonder complicaties en met de 2 gezonde kalfjes. Als ze over ruim een week hun eenlingbox uitgaan, zal ik ze beide op de foto proberen te krijgen, en op de blog zetten. Een naam hebben ze al wel; de stier naar z'n vader, elitestier Sand...hij zal Sander2 heten ( een paar weken geleden kreeg Hilde ook een stier van Sand, dus dat is Sander1). Het koetje heet Nando (dochter van N.A.N.)







En die andere 2ling! Ja, dat was ook wat! Ruim een week geleden vond ik het zwarte schaap met hevige weeën in haar kraamhok, waar we haar om 8 uur 's avonds al in hadden opgesloten, vanwege haar afzonderingsgedrag. Je kon echt zien en horen dat ze pijn had en dat 't voor geen meter opschoot. Dus ik alle moed verzameld en om 3 uur de veearts uit z'n bed gebeld met de gedachte dat ze daarvoor zijn en het hun baan is. Maar ik was bang dat het loos alarm zou zijn, en dat voelt dan zo belachelijk. Maar dat was niet zo. Het rammetje lag in een stuit en werd er door Arne-Johan meer dood dan levend uitgehaald. Na minutenlange massage en 't indruppelen van enkele ademhalingsdruppeltjes, begon het rammetje enig teken van leven te vertonen. Terwijl moeders haar kind stond droog te likken, ging Arne-Johan op zoek naar de rest, en haalde een ieniemienie klein lammetje eruit. Ik schat haar op nog minder dan de 1.7 kilo dat 't kleinste lammetje op 't eiland woog en dat door Torstein 'het konijn' werd genoemd. Verbazingwekkend om te zien hoe het ooitje gelijk op zoek ging naar de speen terwijl grote, sterke broer ligt bij te komen van zijn komst op de wereld. Inmiddels dartelen er 4 lammetjes in de weide, en dat is echt geweldig om te zien.



In een volgende blog kun je zien hoe lelijk Ukkie en De Zusters eruit zien, nu ze kaal zijn. En hoe gek Ukkie op stuifmeel is, en eruit ziet als een beschilderde indiaan. En zal de bruine Zuster dan eindelijk haar eigen kind hebben! Momenteel is ze depri en kijkt verlangend naar andermans kroost. Ze heeft wel een uiertje, of zou ze schijnzwanger zijn!

Een nieuwe weide met stal

Kijk! Een schaap dat een bananeschil oppeuzelt! Nu is het me wel gelukt het op de foto te zetten...op het eiland waar ik vorige maand de spoedcursus aflammeren kreeg en ik dit voor het eerst zag, was het schaap zo snel met 't naar binnen werken, dat ik steeds te laat was. De foto's zijn allemaal genomen in het kleine weitje dat ligt tussen ons huis en de stal/silo. Het is het weitje waar alle pinken voor het eerst kennismaken met 'het buiten zijn' en 'hoe pijnlijk stroom is'. Net na het maken van deze foto's, zijn de paardebloemen tot bloei gekomen en nu is het één groot geel tapijt. Als de pinken weten waarom er een omheining staat, en waarom ze daar niet overheen mogen, verhuizen ze naar de Raaigrasweide (aan de weg, zie de blog over Arretje-Dag). Dan zal dit lammerenweitje, zoals ik het voortaan noem, geploegd en opnieuw ingezaaid worden, zodat er weer gras op het menu staat, in plaats van alleen maar paardebloemen. De schapen vinden het allang prima...die hebben de hele winter alleen maar kuil gehad, en zijn blij met alle spaarzame grasjes die nog wel te vinden zijn. Om de weide lammerenproof te maken, heb ik langs de onderkant van de omheining, stroken gaas aangebracht van ca. 20 cm. zodat de lammetjes er niet meer onderdoor kunnen.









Wouter (de hulp uit Nederland) heeft de hekken in elkaar gezet die over het pad staan zodat de schapen het voormalige houthok in en uit kunnen lopen. Door een paar afscheidingsplaten haaks op elkaar te zetten en aan elkaar vast te knopen, heb je in een handomdraai een kraamhok. Het wachten is nog steeds op De Zusters die beide een uiertje hebben, maar blijkbaar veel later dan Ukkie door de ram zijn gedekt.

In het najaar zullen we nog een paar maand het jongvee in de beide weides onderbrengen. Ook zij kunnen schuilen in deze stal, en Johan kan met een beetje passen en meten net een ronde baal kwijt onder het dak, zodat het bij slecht weer niet zo gauw een natte zooi wordt. Op deze manier kunnen we al het Angusvee wat langer afmesten; zij zouden anders in sept. al naar de slacht moeten, omdat er dan in de stal geen plaats meer is. Deze 'verbouwing' heeft ons aardig wat uurtjes gekost, maar zal ook veel gaan opleveren. Alleen al het feit dat je vanaf de veranda, en vanuit 't keukenraam zo leuk naar de lammetjes kunt kijken, was al 't werk meer dan waard!















Vreemd dat het zwarte schaap op bijna alle foto's ontbreekt...zou zij zich al aan 't afzonderen zijn en een 2ling krijgen!! (wordt vervolgd)

Arretje-Dag

In 2008 is het er niet van gekomen om een Arretje-Dag te organiseren...ik zag in gedachten alle dorpsbewoners op de koffie komen, en dat zijn er zowat 200. Maar inmiddels zijn we daar wat relaxter in geworden, en zette Johan eind april de eerste stap met de woorden: "zaterdag gaan de koeien eruit, en we nodigen het dorp op de koffie". En mijn antwoord: "en ik maak de Arretje-cake". En zo geschiede! Het hele verhaal staat nu op de site van 'Boerderij' met de titel: geslaagde proef met ander gras...en je krijgt gelijk weer even een opfrissingscursus erbij over Timothee en Raaigras.