Zomer-Intro

Het laatste weekend van september lijkt het wel alsof de zomer voorgoed voorbij is. De regen slaat tegen de ramen en de regenmeter, die helemaal niet zo'n gunstige plek heeft, is bijna overstroomd. De wind wakkert aan tot stormachtige vlagen en zwakt weer af tot een zachte bries. Af en toe een zonnetje, en dan ineens kletteren de hagelstenen je om de oren. Echt Tronders weer dus!! Maar vorig jaar oktober hebben we nog een flink aantal zonnige dagen gehad, dus wie weet...!! Nu is het lekker om bij de kachel te kruipen met een spannend boek en om de 100den foto's uit te zoeken die de afgelopen zomer gemaakt zijn. We hebben veel aanloop gehad van familieleden en vrienden en dat was erg gezellig. We hebben samen tochtjes gemaakt, maar de gasten zijn ook alleen op pad geweest en hebben de foto's op onze laptop achtergelaten. De komende weken zal ik in verschillende afleveringen terugblikken op al deze uitstapjes. Om (na) te genieten van het prachtige schiereiland Fosen en om weer zin te krijgen in de volgende vakantie bij ons!!

Uit de vele prachtige foto's heb ik de foto van Freddie (vriend uit Winterswijk) uitgekozen om het begin van onze blog eens te veranderen. De oude foto stond er al weer een jaar op; hoog tijd voor iets anders. De foto is gemaakt vanaf de top van de bergen, waar de windmolens staan. Helemaal links is het einde van de vallei; daar staat 'het verlaten huis'. Aan de rechterkant zie je de boerderij. Dit bijzondere uitje binnenkort te zien op de blog, met veel schitterende foto's. Ook de ploegfoto onderaan de blog is vervangen door een foto van ons beiden op zee, gemaakt door Liesbeth of Martijn (Johans zusje en haar man), tijdens een trip naar het eiland Skjervoya.



Op deze foto zie je de weide waarin de jongste pinken een groot deel van de zomer doorgebracht hebben. Isabel, Annabel, Ibbeltje, HEorSHE, Moriaantje, Sterre, IetPetit en Mops zijn gisteren, met veel gevlei en met de nodige brokjes, de weide uitgehaald en op stal gezet. Nog een teken dat de zomer (helaas) voorbij is. Hun weide is zo goed als kaal en Johan heeft de afgelopen weken al diverse ronde balen gebracht om ze bij te voeren. Bovendien is dit weer wel een beetje te gortig voor ze!! De oudste 4 staan op de grup, de jongste 4 zijn bij Victoria en Freia in een hok ondergebracht. Nu pas kun je zien hoe ze de afgelopen maanden gegroeid zijn. Isabel heeft zelfs al de leefijd om geinsemineerd te worden. Kleine koetjes worden groot!!

Kasta...Kasta

Dikkertje Dap is zielig!! Ze houdt wel van een slokje melk en gaat geregeld even lurken bij een andere koe. Hoeveel litertjes ze bij elkaar heeft gebietst, weten we niet. Een paar maand geleden heeft Johan haar een ring door de neus gedraaid, zodat deze praktijken tot het verleden behoren en de melk weer komt waar het wezen moet... in de tank! En dan krijgt ze een abortus. Wij hadden zo gehoopt op een koetje van haar en Brown Swissstier Egiz. Helaas. Het hele verhaal staat in een blog over vruchtbaarheidsperikelen met de titel 'twee verwerpers in één week' op de site van 'Boerderij'.

Donkere wolken

Is de fjosnisse (stalkabouter) back-in-town om nieuwe snode wraakplannetjes uit te voeren, of hebben we gewoon pech?? Alle 4 de koeien die de laatste weken een kalfje kregen, krijgen uierontsteking. Dat schiet lekker op!! Ook wat de vruchtbaarheid betreft, zijn er enkele zorgenkoetjes. Koe 152 is 1x geinsemineerd, maar blijft wekenlang in een bronst. Het blijken 2 eierstokcystes te zijn en na 2 hormoonbehandelingen worden vervolgens hormonen ingespoten om een bronst op te wekken. Want de tijd dringt...zij kreeg haar kalf in mei en binnen 3 maand moet een koe weer drachtig zijn. Op de avond vóór de inseminatie vindt Johan een embryo achter de koe. Wat blijkt; de bronstopwekkende hormonen hebben het embryootje afgestoten. Zij was dus toch drachtig. De (inval)veearts had verzuimd te kijken of de koe geinsemineerd was, en hadden wij dit geweten, dan hadden we natuurlijk de veearts ingelicht. Een hele dure fout, vertelt Arne-Johan later, want de kans is groot dat de cyclus van de koe nu helemaal ontregeld is. Ook koe 149, 3x geinsemineerd, is bezig aan een bronst die nu al 5 weken duurt. Zij heeft geen cystes. Eind sept. kan de veearts voelen of ze drachtig is, tot zolang zitten we in onzekerheid. Niet alleen pink 189 krijgt een abortus, in diezelfde week hangt er uit Dikkertje Dap ook een pootjesblaas. Beide zouden 21 dec. een kalfje krijgen. Griezelig toeval!! Of een besmettelijke virus/bacterie!! We maken foto's van de 5,5 maand oude embryo, en binnenkort komen ze in een nieuwe blog over vruchtbaarheid op de site van De Boerderij.
Weken vol ellende dus, en Liny en Heiko (Johans ouders) vallen echt met de neus in de boter. Want koe 162 zwiept haar staart in Johans oog en dit wordt een infectie. De enigste autorit die wij met hun kunnen maken, is naar de huisarts in Roan (3 kwartier) die de volgende dag in Bessaker zal zijn. Maar zolang kunnen we niet wachten, want Johans oog zit dicht, en het doet vreselijk veel pijn.



De foto's zijn van ons 3de Fleckviehkalf en het begin van de bevalling zag er heel somber uit. Koe 139 was 16 dagen over tijd, en zo'n kalf groeit en groeit. Straks kan het er niet meer op een normale manier uit...onze grootste angst!! Koe 139 heeft er ook even moeite mee. Het kalf heeft een brede en lange kop, en hoe ze ook perst...het lijkt er niet op dat het vanzelf gaat. Johan bevestigt de kettingen aan de pootjes, en Heiko drukt met zijn laars tegen de koe, die heel ongelukkig met haar gat tegen het hekje aanligt. Na een kleine 20 min. die voor ons een uur hebben geleken, ligt er een zware stier op de grup die zeker 60 kilo weegt. En dat voor zo'n kleine, tengere koe!! Moeders wil graag een droge mat, en zij bekijkt eens hoe Heiko en ik met water, trekker en bezem de boel schoon en droog proberen te krijgen. Omdat zij zichzelf onder het persen bijna wurgde, had Johan haar halsband los gemaakt. Zij doet dus een paar stappen achteruit en wandelt heel kalm naar een nieuwe, droge plek, iets verder op de grup.

Wanneer ik thuiskom van een weekje Nederland, heeft Johan Gruppie op stal gezet. De afkalfdatum is 15 sept. maar we weten nu dat we er bij Fleckvieh zeker 10 dgn. bij op moeten tellen. Toch heeft Gruppie enkele weeën, en dan houdt het op. Een paar uur later staat Arne-Dag te zweten om de pootjes van het kalf eruit te krijgen. Alweer een teruggetrokken stuitligging, en alweer 2 dode koetjes. Ontzettend jammer!! Gruppie is onze beste vaars, en wij hadden heel graag een Fleckviehdochter van haar gehad. De volgende Fleckviehgeboortes zijn pas in dec. Geduld hebben dus!! Best wel vreemd dat ondanks dat 2lingdracht niet zo vaak voorkomt bij koeien, wij met maar 25 koeien binnen het jaar 4 tweelingen hebben, waarvan 3 doodgeboren.

'n Ouwe koe uit de sloot...

Meestal is het beter om geen ouwe koeien uit de sloot te halen, maar in een nieuwe blog voor De Boerderij kijk ik toch even terug op de noodslacht van afgelopen januari. Het adres: www.boerderij.nl/Landbouw/Wereldblogs.htm
Zo af en toe hebben we het er nog wel eens over en komen steevast op hetzelfde uit: nooit meer zal een koe, die verder gezond en niet kreupel is op deze manier de boerderij verlaten!! Afgelopen week sloeg de schrik er dan ook gelijk in, toen we de "droge" koeien en oudere, drachtige pinken een nieuwe weide gaven. Pink 189 had een heel klein uiertje waar melk uitlekte, en haar staart stond ver naar achteren. Haar kalvingsdatum is 21 december, dus dat zag er niet goed uit. Met een flinke schep brok kregen we haar zover de nieuwe weide en haar vriendinnen in de steek te laten, en met ons de stal in te gaan. De veearts werd gebeld en tot onze grote opluchting bleek het kalfje er al uit te zijn, ws. al een paar dagen geleden. We zijn de weide nog wel doorgelopen, maar eigenlijk tegen beter weten in. Er zijn zoveel wilde dieren die wel raad weten met een dood, 5 maanden oud kalfje. Geen nieuwe noodslacht dus, en pink 189 heeft een week op stal gestaan om te wennen aan haar nieuwe leven als melkkoe. Best wel aandoenlijk om te zien hoe de melk er bij kleine beetjes uitlekt; er is (nog) niet genoeg uier om dat allemaal op te slaan. De eerste dag met de melkkoeien in een 'echte' Raaigras-klaverweide zorgde voor blij gespring, veel rangordegedoe en een bronst.