Twee tweelingen

Natuurlijk viert Noorwegen geen Koninginnedag op 30 april, en ik heb ook geen flauw idee wanneer het de verjaardag van de koning viert! Het is dus maar goed dat ik geen inburgeringscursus heb hoeven te doen, want ik zou 't niet gehaald hebben. Ook de volgende dag, toen ik in de ICA stond voor een paar boodschapjes en een weegschaal, ik nogal verbaasd rondkeek waar de andere klanten toch waren en waarom de helft van de verlichting maar brandde, scoort denk ik hoog op 't lijstje 'lekker blont in je nieuwe land'! 1 mei is namelijk een Nationale Feestdag, zo legde de eigenaresse van de winkel me uit, die toevallig even iets in de winkel moest doen, en 't helemaal niet erg vond om wat te verkopen. Maar een weegschaal had ze niet. Waar ik die voor nodig had? Niet voor de Arretje-cakes die alle dorpsbewoners gaan proeven op Arretje-dag (zaterdag 2 mei)...die ingrediënten had ik op 'bedunk e doan' zoals mijn oma zou zeggen (op gevoel dus). Maar Ukkie kreeg op Koninginnedag een 2ling, en vond tegen de avond alleen nog maar haar dochter leuk, en kwakte haar zoon tegen de wand van het kraamhok, zodat hij echt even helemaal suf lag bij te komen. Afschuwelijk om te zien! Het was overduidelijk een geval van beginnersstress, want een paar uur later zag ik hem toch wel weer drinken. Maar ja, wat gebeurt er de rest van de dag? Daarom weegt Torstein de eerste 4 dagen zijn lammetjes, zodat je precies weet wat ze per dag groeien...de één groeit 100 gram, en een vlotte drinker 300 gram, zo heb ik gezien tijdens de spoedcursus aflammeren op het eiland.







De volgende ochtend loop ik om 6 uur 's morgens met een gespannen gevoel naar het kraamhok; zal het kleine rammetje nog leven? Wanneer ik naast het huis loop, zie ik een moedereland met haar 2ling in de raaigrasweide grazen. Snel ga ik terug om de camera te pakken en sluip vervolgens naar de weide van de schapen...elanden hebben een vreselijk scherp gehoor. Maar ondanks dat moeders me in de gaten houdt, blijft ze rustig waar ze is. Vanaf Ukkie's kraamverblijf kan ik mooi genieten van het 3tal. En gelukkig is het rammetje springlevend. Ik zie Ukkie nog wel een schijnkopstoot maken, en voor de zoveelste keer verwonder ik me over de slimmigheid en in dit geval de stommigheid bij dieren. In de loop van de dag zien we hem herhaaldelijk drinken en poepen, en vind ik de aanschaf van een weegschaal niet meer zo nodig. Inmiddels zijn we een paar dagen verder, en heeft ze ook zoonlief in haar hart gesloten. Gelukkig maar, hij is zo mooi gekleurd (te zien op de 4e foto). Deze kleurslag heet wildkleur: zwart met een wittig buikje, en bruin op de onderpootjes en binnenkant van de oortjes. Het ooitje is helemaal zwart met een wit kolletje op haar bolletje.






De 1e foto van de elanden is heel wazig (de linkervlek is de 2ling), maar je kan zo mooi de laatste sneeuw zien.

Lammerentijd

Half april kreeg ik van Torstein een spoedcursus aflammeren op het eiland. Het was heerlijk om zo buiten bezig te zijn, en in de sfeervolle historische stal te genieten van al dat kleine grut (en maar voer sjouwen voor al die hongerige magen!). Hoe de cursus verliep, kun je lezen op de site van 'Boerderij', onder de titel: schapenhouderij voor dummies. Ook vind je daar de fotoreportage (met de mooiste foto's). Maar met deze foto's is ook niets mis! Ik wil er zo wel weer naar toe! Vandaag (27/4) kwam Torstein even langs en vertelde dat er nu ruim 70 lammeren zijn, en dat het wachten is op nog 22 ooien. Het zal mij benieuwen hoe het ons zal vergaan, als Ukkie en De Zusters begin/half mei hun lam(meren) krijgen.

Zomer: Vettan

Vettan betekent steenmannetje, of steenhoop. En inderdaad, als je zo rond de boerderij om je heen kijkt naar de rotsen, zie je her en der van die opgestapelde steentorentjes. Het zijn eigenlijk markeringspunten. Ook is het de naam van een spannende wandeling die begint in de haven van Bessaker. Daar vind je bij de kroa (kroeg) een trap die tegen de rotsen lijkt geplakt. Al heel snel houdt de trap op en een makkelijk begaanbaar pad is er ook al niet. Heiko en Liny (de ouders van Johan) waren al een aardig eind onderweg, totdat de route zo onduidelijk werd, dat Liny het niet meer zag zitten. Dat vond Heiko wel jammer, want het eindpunt van de wandeling is een oorlogsmonument. Het is een Duitse wachtpost, en je vind er resten van muren, een kanonstelling, prikkeldraad en een schuilkelder. Maar een paar dagen later arriveert Fred (vriend uit Winterswijk) en die heeft na de vele afgelegde auto- en bootkilometers wel zin in een wandeling. Dus gaan Fred en Heiko samen op pad...en bereiken de top. Daar is het genieten van het prachtige uitzicht...143 meter lager zie je de schepen varen, en heel in de verte, zie je ons huis en een paar koeien.

De nieuwe stal van Kurt Solli

Op de bovenste foto zie je de boerderij van Kurt Solli in Straum, dat ligt op ca. 20 minuten rijden van ons vandaan. Hij heeft zijn grupstal uitgebouwd, zodat de stieren nu onder één dak met de koeien staan. Op de site van 'Boerderij' vind je de blog en de fotoreportage over de open dag. De overige foto's zitten niet in de reportage, omdat ze alleen ons iets zeggen, en verder voor alle bezoekers van "De Boerderij" niet belangrijk zijn. Zo is YinYang (laatste foto) de koe die ik vorig jaar voor m'n verjaardag wilde hebben, maar niet kreeg (snik) en is de koe op de 2e foto zo groot, dat als ik achter haar sta, ik niet over haar kruis kan kijken, zo hoog is zij! Nu maar hopen dat Rosa, ons eerste Fleckie, niet zo groot wordt.