Gezinsuitbreiding

Ik zie sommige mensen al denken bij het zien van de titel: zullen ze dan toch?!? Nee hoor, we krijgen geen baby, maar een Aby. Dat is maar 1 letter minder, maar wel totaal iets anders. Aby is de afkorting die Abessijnenliefhebbers geven aan hun Abessijn. Net als de Siamees is de Abessijn een slanke, oosters getypeerde kat. Het is een oeroud ras; in Egypte zijn gemummificeerde katten bij opgravingen gevonden die erg veel lijken op de Abessijn. De stammoeder van de huidige Abessijn zoals wij die nu kennen, Zula geheten, is in 1868 vanuit het oude Abessinie (nu Ethiopie) naar Groot-Brittanie gebracht. Een hele reis voor een kat.

Onze Abessijn maakt ook een hele reis want hij woont 1005 km. noordelijker (dicht bij Tromso) en wordt as. vrijdag door zijn baasje op het vliegtuig gezet. Zo gaat dat hier in Noorwegen; de afstanden zijn enorm en met de auto niet te doen. Maandenlang heb ik gezocht naar een kater voor Lommeltje, op enkele uren rijafstand, want ik zie het niet zitten om met een krolse (zeer lawaaierige) Siamees in een vliegtuig te stappen. Dat is niet gelukt, en Lommeltje is inmiddels gesteriliseerd. De komst van de Aby zal voor flink wat leven in de brouwerij zorgen, en hij zal een speelkameraadje voor Lommeltje zijn. Want Brutus heeft met zijn 14 jaren de nodige ups en downs en in zo'n mindere periode neem ik steeds weer een beetje afscheid. Maar iedere keer krabbelt hij er weer bovenop, en momenteel is hij superaktief.



Zijn baasje Mai-Elin vond Elvis een leuke naam, maar wij niet. Lommel hebben wij genoemd naar haar geboorteplaats Lommel (Belgie) en Elvis, geboren in Silsand, zal voortaan Sil heten. Ik ben heel benieuwd wat ik vrijdag op het vliegveld van Trondheim zal vinden. Hopelijk heb ik niet de bekende kat in de zak gekocht!!

Op onderstaande foto's de ontmoeting tussen Pusen, de halve boerderijkat van Eli en Einar (de eigenaren van de boerderij). Pusen ligt 's winters voor de kachel, maar zodra de temperaturen weer gaan stijgen, breidt ze haar territorium uit. In de machineloods heeft ze een berg muizenlijkjes verzameld, die ze zo nu en dan aanvult.

Hoera...we hebben hooi!!

Na alle regen in juni, begint juli met stralend zomerweer en een flinke zeewind. Perfect weer om te hooien. Het buitengebied van Bessaker bestaat uit 2 gedeeltes; Storvika (op loopafstand van de boerderij, maar met een monsterlijke klim) en iets verder weg, aan de zee, ligt Vettavika. Hier houdt de weg op. Dat is kenmerkend voor het hele schiereiland Fosen; overal prachtige natuurgebieden met zo nu en dan een huis, en een weg die stopt bij de zee. Ook in Storvika en Vettavika liggen voornl. weekendhuizen en hier liggen de natuurweides van Thure (de vorige pachter), die wij huren, maar we hebben nog nooit een contract gezien. Er staat zoveel gras dat we besluiten om eerst te gaan hooien, voordat de "droogstaande" koeien en enkele pinken hier vakantie gaan houden. Thure regelt een hooibalenpers en zal het persen voor zijn rekening nemen. Het hooi zal gedeeld worden. Johan haalt de schudder en de hark onder het stof vandaan, en de uit Ned. geimporteerde machines kunnen voor het eerst aan de slag. Het is prachtig om te zien, hoe de schudder al het gras laat wervelen. Voor Thure begint de klus eerst met een flinke reparatie, want de pers is meer dan 30 jaar oud en zeker 5 jaar niet gebruikt. Na het eerste aarzelende begin op Storvika (kleine foto's 1 t/m 5) is het scherpe kantje eraf gesleten, zodat het touwtje niet meer om de haverklap breekt, en wordt de pers naar Vettavika gereden. Hier wordt een volle dag gewerkt om al het hooi te balen, en weg te brengen. Thure heeft een echte hooizolder in zijn stal, en wij stapelen alles op in de silo, waar je nu geen been meer kunt trekken. De komende weken zullen de koeien flink aan het hooi moeten! Al met al een geslaagd experiment dat voor herhaling vatbaar is.

Melken voor 50 cent per liter

Nu op www.boerderij.nl/Landbouw/Wereldblogs.htm een nieuwe blog getiteld: melken voor 50 cent per liter.

Rudolph & Rudolph

Al dagenlang drentelen de koeien met veel tegenzin naar hun niet zo lekkere weitje. Er zijn er een paar, zoals kampioen "dreutelen" Ronja, die bij iedere stap blijven staan om ergens een lekker grasje te pakken of om een beetje melancholiek in de verte te gaan zitten staren. Het voordeel van een minder weitje is dat ze 's avonds met het naar de stal lopen, de sokken er goed inzetten. Vanavond (zat. 5 juli) gaan we eindelijk de omheining van hun nieuwe weide afmaken, zodat de koeien morgen weer wat te grazen hebben. Maar als we na het melken zo rond half 9 aan de koffie zitten, zien we ineens 2 rendieren achter de veranda lopen. Er liep ook een vos precies tussen de 2 Rudolphen, maar tegen de tijd dat wij met de camera buiten zijn, is Reintje er al vandoor. Johan kruipt door het paardenweitje en zet de camera op de oude aardappelkelder. Zo nu en dan spiekt hij even boven de heuvel, om de beide heren niet te storen. De paarden vinden het ook reuze interessant; zij rennen opgewonden langs de omheining heen en weer. Die avond kwam het nieuwe weitje weer niet af, en de koeien sjokken zondagmorgen, voor de laatste keer, naar hun oude wei.

De eerste snede van 2008

Een sfeerimpressie van onze eerste oogst vind je nu in de nieuwe blog met fotoreportage op de internetsite van 'Boerderij'. Het adres: www.boerderij.nl/Landbouw/Wereldblogs.htm
Deze blog gaat over de Noorse manier van inkuilen. Maar er gebeurde nog meer!!

De foto vond ik te wazig voor de reportage, maar hij geeft de sfeer goed weer; het was af en toe behoorlijk stressen. De finsnitter is een prima machine, maar niet voor nat en lang gras. Hij raakt voortdurend verstopt, en wordt door Johan weer vrijgemaakt, zodat de uitzendkracht Johan, die ik BessakerJohan noem, lekker kan blijven zitten. En dan die regen...vreselijk veel. In 3 dagen viel er wel 100 mm. terwijl er 15 mm. was voorspeld. Dan een dag wachten zodat het gras weer een beetje kan drogen...het schoot niet op. Al met al zijn we 3 weken bezig geweest het gras binnen te halen, incl. de wacht-regendagen, terwijl een normale oogst in 1 week gepiept is. Gelukkig is de nieuwe dobbeltkutter, die door Thure en BessakerJohan opgehaald is, wel in staat het lange gras te snijden, zodat we zonder storingen verder kunnen werken.

Maar dan stopt uitzendkracht Per ermee; zonder tegen wie dan ook een woord te zeggen, legt hij zijn urenbriefje bij ons op tafel. Wanneer BessakerJohan hem belt, neemt hij niet op. Maar iedereen die hem kent, weet het; Per is bijzonder. Het is niet de eerste keer dat hij dat doet. Maar wie rijdt nou de kuil aan!! Juist...de boerin. Dat is wel even wat anders dan de hele dag een beetje foto's maken en koffie en koek brengen naar de werkende heren!! Gewerkt zal er worden!! Tot in den treure met de trekker de bult op en af, en heen en weer. Saai!! Ja, maar wel nuttig. Nadat Johan een wagen met gras heeft gelost, is de hele bult net een grasveld vol met molshopen die ik met de zware trekkerbanden platrijd. De versnelling staat op "schildpadje" dus veel mis kan er niet gaan!! Behalve het mollen van het houten opstapje die voor oma's regenmeter staat. Maar ach, die was toch al half vermolmd.

Echt vermoeiend hoor, zo'n oogst. De dagen beginnen om 6 uur en pas tussen 1 en 2 's nachts zien we ons bed weer terug. Op een morgen wandel ik slaapdronken naar de stal...Johan zit achter de laptop te zoeken naar 2dehands hakselaars. Zijn wijze woorden in gedachten (niet gelijk de lichten aandoen en gaan rommelen, eerst bij liggende koeien de staarten onderzoeken op slijmsporen, voordat ze gaan staan!!) sjok ik eerst naar koe 149; haar bronst is de afgelopen 3 maand (nog) niet ontdekt. Maar koe 149 ligt niet op haar plaats...ze is verdwenen. Ik geloof dat ik heb gekeken alsof ik het water zag branden!! Je vraagt je echt af of er iets mis is met je ogen, na zo'n korte nacht. Op het moment dat ik naar de silo wil rennen, om te kijken of ze een vroeg krachtvoerontbijt naar binnen staat te werken, stapt ze doodgemoedereerd de grup op. Ze had voor de nacht, alleen maar zin in een andere buurvrouw!!