Oogsten in onstuimig Noorwegen

Het kan niet op... 2 blogs op dezelfde dag... op de site van 'Boerderij' staat ook de blog over de oogst van dit jaar. Over de eerste snede had ik in juni al verslag gedaan, maar nu is het hele verhaal compleet, met fotoserie. Ik ben benieuwd hoe de kijk-en leescijfers uit gaan vallen... alle oogstblogs zijn vermeld in een speciale nieuwsbrief die gisteren verzonden is naar, ik geloof 19.000 abonnees... da's een heleboel, dus we zullen zien.

Shit in het dorp

SHIT staat onder juli op deze blog en werd gelezen door Robert Bodde, chef internet van 'Boerderij'. Hij was zijn reis door Noorwegen aan het uitstippelen, struinde even op onze blog en vond dit wel een leuk verhaal. Ik heb hem (de blog) een nieuw jasje gegeven en hij staat nu op de site van 'Boerderij'.

SHIT geldt ook voor het feit dat ik wéér foto's vergat te maken, als er mensen logeren. Robert en zijn broer Marc zijn vorige week maandag gearriveerd, aten met Herman en ons fårikål (gestoofd lamsvlees met witte kool), kregen daarna van Herman een rondrit door de omgeving, en gingen de volgende ochtend na het ontbijt, verder naar het hoge noorden. Daar zijn ze bijna... afgelopen weekend waren ze in Tromsø. Hun reisverslag kun je hier volgen.

Pinkenkleuters

De pinkenkleuters krijgen hier, op 5/9 hun laatste ronde baal en zijn afgelopen zondag op stal gezet. Twee weken regen, en de grond rondom de voerkorf is één grote modderbende, ze zakten tot halverwege hun poten weg... dat ging gewoon niet langer. Binnen het uur stonden 5 pinkjes vast op de grup, spelbreekster was Ankie 1... met veel gevlei en hapjes kuil lokte ik haar naar de stal, maar bij het minste of geringste zuchtje, draaide ze zich weer om. Het duurde een uur voordat ze haar kop om de staldeur durfde te steken... toen ze haar kameraadjes in het vizier kreeg, die al een uur stonden te vreten, liep ze linea recta naar de plek die voor haar bedoeld was, tussen de anderen... zucht, je moet echt engelengeduld hebben voor dit soort klusjes.









De oudste is Dora, geboren 5/8/8... dochter van Sietse en kleindochter van The Queen. Zeer goede lijn, en ook de vader van Dora, een NRF-proefstier met een Zweedse Roodbont als vader, lijkt tot nu toe veelbelovend. Dora is net als haar moeder kollet (hoornloos)... nu maar hopen dat ze niet het karakter van haar moeder heeft. De vader is Skjore




Onze eerste Ankie (kruising Aberdeen Angus) werd geboren op 29/8/8, haar moeder is Pipo. De vader is Artic's Samson en is door Johan uitgezocht vanwege de weinige afkalfproblemen. Deze stier is op alle NRFpinken ingezet, behalve diegene die een hoge fokwaarde hebben... die zijn drachtig van een NRFelite-stier. Vergeleken met Ankie 2 (zie hieronder) die een andere vader heeft, blijven de groei-eigenschappen wel wat achter. Ook hebben we gemerkt dat het allemaal kleine kalfjes zijn, zelfs de proefstieren die gebruikt zijn op de koeien... het kalft allemaal zo gemakkelijk af. We gaan dus een andere stier uitzoeken, die betere groei-eigenschappen heeft. Wanneer je de stier aanklikt, krijg je niet, zoals bij de andere vaders, gelijk de desbetreffende pagina. Dit komt omdat het een pdf-bestand is... even scrollen en iets naar beneden staat Artic als 2de van boven. (enkele woorden vertaald: vekt = gewicht, alder = leeftijd, mor = moeder, de rest spreekt voor zich)



Ankie 2 is geweldig om te zien. De weekendbuurman uit Trondheim was helemaal ontdaan toen hij hoorde dat ze binnenkort naar de slacht gaat. Hij timmerde Johan en mij speels op ons hoofd en zei (zogenaamd kwaad), "ben je helemaal gek geworden!" Nu, dat zijn we niet... wel realistisch. We willen heel graag zoogkoeien houden, maar het betekent veel extra werk. Weides hebben we wel, en voer is er ook genoeg. Ik stelde voor dat hij een afdak zou timmeren zodat de Ankie's 's winters beschutting kunnen zoeken, en hun ronde baal droog blijft. Buurman krabde zich eens op zijn hoofd en keek bedenkelijk. Voorlopig blijft het dus een plan in de ijskast. De vader van Ankie 2 is Apollo av Nordstu en je vindt hem op pagina 9 in het witte schema, in het hierboven genoemde pdf-bestand. Toen de moeder van Ankie 2 (koe 144) werd geïnsemineerd, was deze stier nog een proefstier, dus lekker goedkoop. Inmiddels behoort hij tot de elitestieren onder de Angus, en is alleen verkrijgbaar via 'een speciale bestelling' (het rode cirkeltje bij zijn naam), dus hartstikke duur.





Bambi is geboren op 13/12/8 en is een prachtig gevlekt koetje, alleen daarom zouden we haar willen houden. Maar ja, haar afstamming is niet al te best. Moeder Kicks is berucht om haar temperament en oma is van een 'eigen' stier en heeft een allerberoerdst uier. Kortom: niet de beste papieren. We zullen afwachten wat vaders gaat doen... ook een proefstier.

Haugie is geboren op 28/12/8 uit moeder Droopy en één van Noorwegens beste stieren ooit, nl. Haugseth.
De vader heeft de Nortura-kjottprijs (vleesprijs) ontvangen, maar wij vinden Haugie wel wat tegenvallen wat vlees betreft, ook omdat we 2 andere Haugseth-dochters hebben (Victoria en DiDo) die wel enorme brokken zijn. Maar ze is nog erg jong... afwachten maar, hoe ze het verder zal gaan doen.





En de hekkesluiter van het spul is JuBelle... zij werd op oudjaarsdag '08 geboren en een mooier kado voor m'n verjaardag kon ik me niet wensen. Haar moeder is The Queen en is een prachtige, grote koe waar we al veel dochters van hebben. Een koekalf van Brown Swiss-stier Jublend zie ik als de kroon op haar carriëre. Oma raakt ook maar niet uitgepraat over JuBelle... haar Tronderse dialect is moeilijk te volgen, maar het woord 'oren' valt altijd, en dat klopt... JuBelle heeft prachtige, grote oren die net als haar neus en sokken, lichter bruin zijn dan de rest van haar lijf. Omdat ze in het weitje bij haar huis lopen, weet oma precies wanneer de ronde baal op is... de pinkjes beginnen dan aan de struiken te knagen, die over haar veranda hangen. Oma is voor een paar weken terug 91 geworden, maar ze heeft het allemaal nog goed in de peiling!

Het 2de seizoen van de Filmklubb

Zal er ergens ter wereld een filmklubb zijn, die de bezoekers thuis ophaalt? Ik denk het niet... maar in Bessaker wel. Het ging als volgt...



Van het voorjaar ontving ik per mail van Sigurd en Tina (2 medewerkers) het voorstel om de film 'Gejaagd door de wind' op het programma te zetten, wat ik meteen dee. Het is mijn keus niet, maar Anne en ik hebben behoorlijk wat 'echte cultfilms' uitgekozen, dus ga ik niet zeuren dat deze film al tig keer op tv is geweest. En deze film naar het boek van Margareth Mitchell is natuurlijk een echte klassieker en erg leuk voor de oudjes.

Eind augustus maakten wij de filmzaal weer in orde, want tijdens het Fiskefestival was daar een expositie, zodat wij na de laatste voorstelling afgelopen voorjaar, het zaaltje leeggeruimd hadden. De muurschilderingen op de laatste 2 foto's hoorden bij deze expositie, die geheel in het teken stond van miniatuurboten. Het was mijn smekende verzoek om deze muurschilderingen te laten hangen, maar de dorpsraad moet zijn veto hier nog over uitspreken, zodat de schilderingen misschien alsnog naar het dorpshuis gaan verkassen (snik).

Ter sprake kwam wat de lengte van de film zou zijn, want Sigurd had hem pas nog op tv gezien en hij dacht dat het weleens 3 uur kon zijn. Een vaag gemompel was het antwoord. De volgende dag ging Sigurd de posters drukken, en belde hij me op, met de vragen welke versie we hadden... de zwartwitte of de ingekleurde... en de lengte van de film. Terwijl ik de dvd in de speler stopte (want we ontvingen een blanco hoesje zonder verdere info), zocht ik snel op internet de recensie en lees hem de lengte voor: "tohundre tretti åtte minute (238 minuten), dat is bijna 2,5 uur" zeg ik erachteraan, en Sigurd beaamt dat. Tja, ik doe dat vaker, het uur op 100 minuten zetten... niet zo slim.

Weer een dag later belt Herman me op, "ja, ik lees net het program en zie dat de film bijna 4 uur duurt, dat is veel te lang, dat kunnen die oudjes niet volhouden". "Tjee, wat stom van mij (en Sigurd, denk ik erachteraan), wij houden dat ook niet vol", zeg ik, "want wij zitten er ook al vanaf 4 uur" (voor de kinderfilm die om 5 uur begint, dan een stuk pizza en om 8 uur de volwassenfilm). Dus de filmklubb in Oslo maar gemaild of we de films een week langer mogen houden... dan zouden we de film in 2 gedeelten laten zien... de 2de helft een zondag later.

Alle bezoekers gingen na het eerste gedeelte akkoord om de week erop een half uur eerder te beginnen. Er waren maar liefst 2 bezoekers nl. Eli (moeder van eigenaar van onze boerderij) en Else (moeder van Thure en 1 van de oudste Bessakers), dus dat was geen lang en moeilijk overleg. Alleen vergaten ze het, zodat Herman en ik onze bezoekers op gingen halen... over service gesproken!

En wat lief: een kleinzoon van Else brengt 2 'warme' stoelen (stoel met stoffen bekleding, dat zit heel wat beter dan die plastik gevallen die er staan)... 2?... zou ze stiekem gehoopt hebben dat Clark Gable even van het witte doek zou afstappen, en naast haar plaats zou nemen!

Gelukkig werd de kinderfilm beter bezocht... 4 kids en veearts Hilde keken met veel plezier (en de medewerkers ook) naar 'De Gebroeders Leeuwenhart'. Een kleurrijke familiefilm en een echte aanrader!











De komende maanden kijken we naar (de kidsfilm als eerste genoemd):
*Wallace en Gromit/Scarface (lekker ding, die Al Pacino...:0)
*Alice in Avonturenland/Gegen Die Wand (1 van mijn favorieten, Turks relatiedrama in Duitsland)
*Avontuurskatten/Blair Witch Project (uit de USA, trekt me totaal niet... we zullen zien)
*De Beste Zomer/Een Tijd Voor Dronken Paarden (aangrijpende Koerdische film)
*Het verhaal van de 3 juwelen/The Wrestler (nieuwe boksfilm met Mickey Rourke)
*Kattenprins/Etter Rubicon (Noorse politieke thriller-drama uit 1987, speelt zich af voor de Noorse kust)
*Het paard van Sinterklaas/Rebel without a cause (ook een klassieker, door Sigurd uitgezocht)

De gezondste kaas van de hele wereld

Wat gebeurt er verder met de Noorse dieetmelk? De 43 boeren die deelnamen aan het project dachten dat de melk gewoon in het pak zou verdwijnen... dat is dus niet zo. Op de site van 'Boerderij' kun je verder lezen...
http://www.boerderij.nl/1083878/Landbouw/Weblogs-van-boeren/De-gezondste-kaas-van-de-hele-wereld.htm

Wat gebeurt er in de weide?

Eind mei...

Bij de melkkoeien in de weide is heel veel te doen... Hielke heeft haar kalf gekregen, toch wel eerder dan Johan 's morgens in de stal ingeschat had, door haar banden te voelen... "nee, dat wordt vanavond, die kan nog mooi naar buiten". Opnieuw een bewijs dat die NRFjes razendsnelle afkalvers zijn. Blijkbaar is haar positie in de groep zo laag, dat de oudere koeien met het kalf aan de haal gingen. Ik vraag me echt af hoe dat gaat als je zoogkoeien hebt, en waar buiten afkalven in de groep, de normaalste zaak van de wereld is. Of zouden 'onze' koeien het moederinstinct verliezen, wanneer het kalf jaar in jaar uit, direkt na de geboorte weggehaald wordt? Of komt dit door Hielke's lage positie, en dat ze een bange, nerveuze koe is?











Beangstigend om te zien ook... de koeien vormden een kring om het kalf... even knipperen met je ogen en weg was het beestje. Het werd door de koeien meters meegesleurd. Ik vond het niet echt verantwoord foto's te maken en heb dat echt razendsnel moeten doen. Moeder Hielke (nou ja, moeder) stond een goeie 100 meter verderop te grazen en keek nauwelijks op of om. Hup, het kalf in de kattebak van de auto en snel naar het kalverenhok. De vader is een proefstier Angus en het kalfje is een lekker moppie, zoals hij daar heerlijk in het stro ligt.





Iets verderop, in de weide dichtbij ons huis, gebeurt er niets. De 7 oudste pinken liggen heerlijk in het gras en kijken toe hoe ik ook, liggend in het gras, de meest gunstige positie kies voor de foto, goed oplettend dat ik niet in een vlaai ga liggen. Ik had Johan deze foto's beloofd, met bijbehorend tekstje wie de vader is, waar ze drachtig van zijn enz... voor alle geïnteresseerde veeteeltforumlezers... alleen vergat ik dat de pinken staand op de foto moeten. Deze staatsiefoto's zijn afgelopen week gemaakt, en komen binnenkort op de blog... hieronder vast een voorproefje.

Moriaantje is ons 2de koekalf en ik weet nog goed hoe ik het betreffende liedje voor Johan zong, die moeilijke eerste winter in Noorwegen, omdat hij zei alleen het liedje 'Kortjakje' te kennen. Sterre werd met de kerst geboren, en daarom noemde ik haar Sterre, niet gezien hebbend dat het witte plekje op haar voorhoofd de vorm heeft van een ster. Ruim 1,5 jaar later is dit kolletje uitgegroeid tot een maf kuifje, net als bij haar moeder Aaltje, maar je ziet nog steeds een vage ster.

IetPetit werd als een klein schattig kalfje in nog geen 5 minuten geboren, en hoe ouder ze werd, hoe mooier Johan haar vond. Zijn liefde bekoelde een beetje toen ze voor het eerst naar buiten ging, en door de omheining brak... 2 kromme palen, een stuk gaas kapot, verbogen isolatoren, stroomdraad stuk... ze moest voor straf meteen terug naar de stal en stond met Mops eerst 2 weken op de grup, om te wennen aan 'het vast staan'.











HEorSHE is mijn 1ste koekalf uit de mooiste en grootste koe die we hebben... 'The Queen'. Ik ben zo gek met haar dat als we om wat voor reden dan ook, geen boerderij meer zouden hebben, ik haar zo in de achtertuin zou zetten... ik kan me niet voorstellen dat ik haar ooit zal moeten missen. Ze is de zwaarste en de grootste van het hele stel en Johan denkt dat ze nog groter gaat worden dan haar moeder.

Kijk ik naar Mops, zie ik automatisch moeder Rolmops... een korte, zware koe met hele vreemde, bijzondere ogen, die liggend dat ene plekje op haar rug zoekt om te wassen, waar ze nét niet bij kan, en daarbij nog weleens om wil rollen, tot groot vermaak van ons.

Isabel (l.achter op de onderste foto) is in juni '07 bij Einar geboren, net voordat Johan kwam, en daarom zie ik haar niet als één van 'onze' pinken. Ze is nu ruim een maand bij de melkkoeien en doet dit op haar eigen stoïcijnse manier... de meeste oudere koeien laten haar met rust, of gaan haar zelfs uit de weg, en dat is bijzonder. Ik moet zeggen: met zo'n enorme kont en brede rug dwing je ook wel respect af. En als laatste Ibbeltje (r.achter), dochter van Gruppie, de koe die vorig jaar naar de noodslacht ging. Veelbelovend wat fokwaarde betreft, en Geno (de KI-vereniging) heeft laten weten een eventueel stierkalf misschien aan te willen kopen. Ibbel en HEorSHE krijgen volgende maand hun kalf en daar kijk ik heel erg naar uit...tot zover deze 7 schoonheden... de rest volgt later.

De familie Kaal

Zo'n wei vol met paardebloemen en dan die schapen met de kop vol stuifmeel... zo komisch om te zien. Ukkie is met haar horens (of is het nou hoorns?) net een viking op oorlogspad... het geel doet me dan denken aan de indianen die zich ook beschilderen voordat ze zich in de strijd werpen. En de lammetjes die hun moeder als een heerlijke wollen stoel gebruiken... ik verheug me nu alweer op de nieuwe lammetjes, volgend jaar.








Eind mei kwam Torstein de schapen scheren. Z'n eigen 60 schapen laat hij door een schapenscheerder doen... dat gaat zo snel, hij zou zelf dagen bezig zijn, als hij ze zelf zou scheren (zegt hij). Maar die 3 van ons, zo gepiept... dus niet, want het scheerapparaat begaf het na een paar minuten.

Arm schaap... en lammetjesloos gebleven, en dan ook nog rondlopen met een halfaf kapsel. Gelukkig kwam Torstein een paar dagen later al terug met een geleend scheerapparaat en zijn de schapen één voor één de klos. Veel beter zonder die dikke jas, met dat warme weer. De schapen dachten daar anders over... die waren een beetje van streek.






Maar hier liggen ze tevreden herkauwend bij elkaar, helemaal gewend aan 'het kaal zijn'.

Wouter op de boerderij

Per ingang van vandaag neem ik me voor iedere week de camera even te legen (lees: de foto's op de pc zetten) en een blogje te schrijven... zo moeilijk kan dat niet zijn! Maar eerst die dingen die er de afgelopen maanden niet op zijn gekomen... dus gaan we helemaal terug naar april.








Afgelopen winter stond er een advertentie op Marktplaats waarin we een hulp zochten voor op de boerderij. Hij/zij moest verstand hebben van landbouwmachines d.w.z. reparaties en onderhoud kunnen uitvoeren om al die klusjes te doen waaraan Johan niet toekomt, en wat laswerk betreft ook niet kan doen. En de laatste slakjes die ik gelast heb, was in... even denken... in '84 ofzo, op de Lagere Landbouwschool. Dat is (te) lang geleden! Een reactie, afkomstig van ene Willem, luidde als volgt: 'wanneer kan ik beginnen?' en: 'ik stap morgen in de auto'. Lachen! De keus viel op Wouter, vanwege zijn werkervaring met constructiewerk, en ook vanwege zijn ervaring met koeien en melken.


Wouter bleek inderdaad superhandig te zijn... hij heeft geploegd, bomen gekapt, mest gereden, alle machines nagekeken en onderdelen vervangen, 't belangrijke laswerk aan de stalinrichting gedaan, gezaagd, getimmerd, noem maar op. We hebben een kalfje dat direct bij zijn aankomst werd geboren, indirect naar hem vernoemd met de naam 'Wouke'. Jammer dat Wouter last kreeg van heimwee (een vreselijk spook dat bezit van je neemt en je niet meer loslaat) en voortijdig terugging naar Nederland. Wouter, bedankt voor alles.

Weg met het quotum

14 September gaan de Noren naar de stembus voor de landelijke verkiezingen... het belooft erg spannend te worden...
http://www.boerderij.nl/1083380/Landbouw/Weblogs-van-boeren/Weg-met-het-quotum.htm

Windmolens in de achtertuin

Nu op de site van 'Boerderij' het verhaal over de windmolens... daar hebben we 2 jaar lang mooi over in de rats gezeten... zullen ze de waarde van de boerderij zo doen stijgen, dat de hypotheek te hoog wordt en we geen nieuwe stal kunnen bouwen? Het is nog niet zo ver, maar het houdt ons wel bezig... blijven we en gaan we voor nieuwbouw, of zoeken we een andere stek!
http://www.boerderij.nl/1082799/Landbouw/Weblogs-van-boeren/Molens-in-de-achtertuin.htm

Op de foto's zie je Freddie en Tamara (vrienden uit Winterswijk waar ik geboren en getogen ben). Zij hebben vorig jaar de vakantie bij ons doorgebracht en zijn 2x naar de top gereden. Het uitzicht is daar geweldig... zucht... wanneer krijg ik Johan eens mee? Die vindt de windmolens vreselijk, en wil daarom niet naar de top. Natuurlijk kan ik alleen gaan... maar ik kan ook wachten op de volgende vakantiegangers!