Een veelbewogen dag....

Behalve Ronja (ws. vernoemd naar het verhaal van Ronja en de roversdochter) en Hilde (ws. vernoemd naar de vrouw van de vorige pachter), hebben de koeien op deze boerderij geen naam. Daar gaat verandering in komen, want ik vind het allemaal erg onpersoonlijk. Het is niet handig om je erg te hechten aan de dieren, want je weet dat er een dag komt dat ze naar de slachterij gaan, ook de melkkoeien. Toch ga ik een aantal dieren een naam geven, omdat ze een bijzonder uiterlijk kenmerk, of karaktereigenschap hebben. "Mijn eerste kalf" zal ik Big Boy noemen, omdat hij zo hoog op zijn poten staat. Bovendien schrijft het ook leuker: "dikke, zwarte", (de schoppende buurvrouw van de bevallende koe) staat niet zo aardig..............voortaan noem ik haar Big Mama. Vergeleken met de andere melkkoeien is ze niet de grootste, maar van alle pinken die we op stal hebben gezet, is zij veruit de grootste, en de dikste. Ze heeft een enorme kont, en omdat ze helemaal zwart is, ziet ze er behoorlijk imponerend uit. Haar achterpoten moeten hoognodig gekapt worden; haar tenen zijn zo ver naar binnen doorgegroeid, dat ze het lopen en staan tot een minimum beperkt. Maar vandaag komt Arne-Dag, de veearts. We hebben een aantal klusjes voor hem: 2 inseminaties, 8 drachtigheidsonderzoeken en het bekappen van Big Mama. Eigenlijk zou ik het liefst een paar uur slaap willen inhalen: het was een korte nacht door de geboorte van Big Boy. Maar de uitslag van de drachtigheidsonderzoeken zijn erg belangrijk voor ons: we zitten immers met een erfenis uit het verleden doordat pachter en knechten elkaar afwisselden na het overlijden van Eli's man en Einars vader. Door het beperkte inseminatiebeleid en het moeilijk drachtig worden van de koeien, hebben wij nu maar 17 melkkoeien, i.p.v. de 26 die nodig zijn om het quotum vol te krijgen. Uit wanhoop heeft Einar de koeien standaard 3x laten insemineren per bronst zodat sommige koeien 9x geinsemineerd zijn. Johan vindt het 1 van zijn belangrijkste taken om het juiste tijdstip van de inseminatie te bepalen, en het aantal terug te brengen tot 1, hooguit 2 inseminaties per dier.

Hoera..............Arne-Dag heeft ze alle 8 gecontroleerd, en ze zijn allemaal drachtig. Dit betekent dat behalve 3 pinken, de moeder van Big Boy en 3 koeien die vanwege hoge leeftijd naar de slacht gaan, we 33 drachtige dieren op stal hebben staan. Er is geen tijd om feest te vieren: Big Mama wordt door Johan naar buiten geleid, waar Arne-Dag de kooi gereed maakt voor het bekappen. Big Mama heeft er totaal geen zin in, zij is nauwelijks vooruit te branden. Bovendien is zij zo groot, of de kooi zo klein, dat ze er niet inpast. Ook is deze klauwbox nog van "voor de oorlog", je moet zelf de poten van de koe 1 voor 1 naar achteren trekken, terwijl moderne boxen uitgerust zijn met kettingen en mechanisch werken. Uiteindelijk lukt het Arne-Dag een achterpoot op het blok te leggen, maar het is maar voor even: de vrachtwagen die het langverwachte zaagsel komt brengen, rijdt al piepend achterstevoren het erf op. We zaten hier de afgelopen dagen een beetje over in de rats: na iedere melkbeurt wordt de grup ingestrooid met zaagsel, zodat de uiers niet zo vies worden en de koe wat zachter ligt. Het zaagsel was zo goed als op...........we hadden nog voor 1 dag, en het zou eigenlijk gisteren gebracht worden door een kennis van Eli en Einar, een 70-jarige man die met een vrachtwagen ritjes maakt vanuit zijn dorp en 1x in de 2 weken in Namsos komt, waar de zagerij ligt. Hij spreekt een paar woorden Engels, en vanmorgen had ik hem een paar keer gebeld op zijn mobiel, om te vragen wanneer hij nu wel zou komen. Maar hij verbrak iedere keer de verbinding, zodat ik "dit probleem" even heb verschoven naar een later tijdstip. Desnoods moeten we maar bij een andere boer zaagsel lenen. Maar het probleem is opgelost, wel op een erg ongelegen moment: de vrachtwagen lost 18 kuub zaagsel, en Big Mama rukt haar poot los. Johan zegt "shit" en Arne-Dag legt ook het bijltje neer. Hij geeft Johan het adres van een boer in Osen, waar een moderne klauwbox kan worden gehuurd. Big Mama wordt al strompelend de stal weer ingebracht, en Johan gaat het weerbericht bekijken: er is geen tijd om het zaagsel naar binnen te halen, de koeien moeten worden gevoerd. Gelukkig wordt er geen regen voorspeld, dus het zaagsel zal lekker een nachtje buiten blijven. Het is een enorme berg, en we kunnen zeker een half jaar vooruit. Johan zal morgen met de voorlader alles het zaagselhok inschuiven.

Terwijl het eten staat te pruttelen, loop ik terug naar de stal om Big Boy zijn fles te geven. Als ik de deur open, zie ik Nijltje op me afkomen. Snel gooi ik de deur dicht die de stal afsluit van de gang en denk: waarom is Johan in vredesnaam op dit moment koeien aan het verhuizen? Het zal wel door te weinig nachtrust komen, dat ik totaal niet zie, dat Nijltje los loopt, en niet bij Johan aan een halster. Nijltje is 1 van mijn favoriete koeien: als je bij haar in de buurt komt, strekt ze haar kop zover naar je uit, dat haar ogen uitpuilen, en haar pupillen helemaal wegdraaien, soms zie je alleen nog haar oogwit. Haar bouw is net als dat van, hoe kan het ook anders, een nijlpaard. Johan vliegt het melklokaal in, waar ik het flesje sta te maken: "wil je even helpen? Nijltje is los". "Gunst", zeg ik, en ren met hem mee, "hoe kan dat nou, ik dacht dat je aan het verhuizen was". Het blijkt dat het oog aan haar halsband af is gebroken, en terwijl Johan een nieuwe zoekt, moet ik haar in de gaten houden. Ik vind haar nu niet zo leuk, en snap waarom Johan, die haar al langer kent, vaak zin heeft om haar te verkopen: ze heeft een eigenzinnig karakter, en op dit moment bespringt ze een klein pinkje van de zijkant. Samen vallen ze op de grond, en ik schreeuw het uit: zo'n enorme kolos op zo'n klein dier..............ze kan haar rug wel breken. Johan komt snel teruggerend met een nieuwe halsband en geeft Nijltje een enorme klets op haar achterste: op een drafje rent ze terug naar haar plaats. Wat een portret! Onder het eten krijgen we de slappe lach om haar kuren en ik verzucht dat ik voor deze dag genoeg heb beleefd.