De familie Kaal

Zo'n wei vol met paardebloemen en dan die schapen met de kop vol stuifmeel... zo komisch om te zien. Ukkie is met haar horens (of is het nou hoorns?) net een viking op oorlogspad... het geel doet me dan denken aan de indianen die zich ook beschilderen voordat ze zich in de strijd werpen. En de lammetjes die hun moeder als een heerlijke wollen stoel gebruiken... ik verheug me nu alweer op de nieuwe lammetjes, volgend jaar.








Eind mei kwam Torstein de schapen scheren. Z'n eigen 60 schapen laat hij door een schapenscheerder doen... dat gaat zo snel, hij zou zelf dagen bezig zijn, als hij ze zelf zou scheren (zegt hij). Maar die 3 van ons, zo gepiept... dus niet, want het scheerapparaat begaf het na een paar minuten.

Arm schaap... en lammetjesloos gebleven, en dan ook nog rondlopen met een halfaf kapsel. Gelukkig kwam Torstein een paar dagen later al terug met een geleend scheerapparaat en zijn de schapen één voor één de klos. Veel beter zonder die dikke jas, met dat warme weer. De schapen dachten daar anders over... die waren een beetje van streek.






Maar hier liggen ze tevreden herkauwend bij elkaar, helemaal gewend aan 'het kaal zijn'.