Is de fjosnisse (stalkabouter) back-in-town om nieuwe snode wraakplannetjes uit te voeren, of hebben we gewoon pech?? Alle 4 de koeien die de laatste weken een kalfje kregen, krijgen uierontsteking. Dat schiet lekker op!! Ook wat de vruchtbaarheid betreft, zijn er enkele zorgenkoetjes. Koe 152 is 1x geinsemineerd, maar blijft wekenlang in een bronst. Het blijken 2 eierstokcystes te zijn en na 2 hormoonbehandelingen worden vervolgens hormonen ingespoten om een bronst op te wekken. Want de tijd dringt...zij kreeg haar kalf in mei en binnen 3 maand moet een koe weer drachtig zijn. Op de avond vóór de inseminatie vindt Johan een embryo achter de koe. Wat blijkt; de bronstopwekkende hormonen hebben het embryootje afgestoten. Zij was dus toch drachtig. De (inval)veearts had verzuimd te kijken of de koe geinsemineerd was, en hadden wij dit geweten, dan hadden we natuurlijk de veearts ingelicht. Een hele dure fout, vertelt Arne-Johan later, want de kans is groot dat de cyclus van de koe nu helemaal ontregeld is. Ook koe 149, 3x geinsemineerd, is bezig aan een bronst die nu al 5 weken duurt. Zij heeft geen cystes. Eind sept. kan de veearts voelen of ze drachtig is, tot zolang zitten we in onzekerheid. Niet alleen pink 189 krijgt een abortus, in diezelfde week hangt er uit Dikkertje Dap ook een pootjesblaas. Beide zouden 21 dec. een kalfje krijgen. Griezelig toeval!! Of een besmettelijke virus/bacterie!! We maken foto's van de 5,5 maand oude embryo, en binnenkort komen ze in een nieuwe blog over vruchtbaarheid op de site van De Boerderij.
Weken vol ellende dus, en Liny en Heiko (Johans ouders) vallen echt met de neus in de boter. Want koe 162 zwiept haar staart in Johans oog en dit wordt een infectie. De enigste autorit die wij met hun kunnen maken, is naar de huisarts in Roan (3 kwartier) die de volgende dag in Bessaker zal zijn. Maar zolang kunnen we niet wachten, want Johans oog zit dicht, en het doet vreselijk veel pijn.
De foto's zijn van ons 3de Fleckviehkalf en het begin van de bevalling zag er heel somber uit. Koe 139 was 16 dagen over tijd, en zo'n kalf groeit en groeit. Straks kan het er niet meer op een normale manier uit...onze grootste angst!! Koe 139 heeft er ook even moeite mee. Het kalf heeft een brede en lange kop, en hoe ze ook perst...het lijkt er niet op dat het vanzelf gaat. Johan bevestigt de kettingen aan de pootjes, en Heiko drukt met zijn laars tegen de koe, die heel ongelukkig met haar gat tegen het hekje aanligt. Na een kleine 20 min. die voor ons een uur hebben geleken, ligt er een zware stier op de grup die zeker 60 kilo weegt. En dat voor zo'n kleine, tengere koe!! Moeders wil graag een droge mat, en zij bekijkt eens hoe Heiko en ik met water, trekker en bezem de boel schoon en droog proberen te krijgen. Omdat zij zichzelf onder het persen bijna wurgde, had Johan haar halsband los gemaakt. Zij doet dus een paar stappen achteruit en wandelt heel kalm naar een nieuwe, droge plek, iets verder op de grup.
Wanneer ik thuiskom van een weekje Nederland, heeft Johan Gruppie op stal gezet. De afkalfdatum is 15 sept. maar we weten nu dat we er bij Fleckvieh zeker 10 dgn. bij op moeten tellen. Toch heeft Gruppie enkele weeën, en dan houdt het op. Een paar uur later staat Arne-Dag te zweten om de pootjes van het kalf eruit te krijgen. Alweer een teruggetrokken stuitligging, en alweer 2 dode koetjes. Ontzettend jammer!! Gruppie is onze beste vaars, en wij hadden heel graag een Fleckviehdochter van haar gehad. De volgende Fleckviehgeboortes zijn pas in dec. Geduld hebben dus!! Best wel vreemd dat ondanks dat 2lingdracht niet zo vaak voorkomt bij koeien, wij met maar 25 koeien binnen het jaar 4 tweelingen hebben, waarvan 3 doodgeboren.
Weken vol ellende dus, en Liny en Heiko (Johans ouders) vallen echt met de neus in de boter. Want koe 162 zwiept haar staart in Johans oog en dit wordt een infectie. De enigste autorit die wij met hun kunnen maken, is naar de huisarts in Roan (3 kwartier) die de volgende dag in Bessaker zal zijn. Maar zolang kunnen we niet wachten, want Johans oog zit dicht, en het doet vreselijk veel pijn.
De foto's zijn van ons 3de Fleckviehkalf en het begin van de bevalling zag er heel somber uit. Koe 139 was 16 dagen over tijd, en zo'n kalf groeit en groeit. Straks kan het er niet meer op een normale manier uit...onze grootste angst!! Koe 139 heeft er ook even moeite mee. Het kalf heeft een brede en lange kop, en hoe ze ook perst...het lijkt er niet op dat het vanzelf gaat. Johan bevestigt de kettingen aan de pootjes, en Heiko drukt met zijn laars tegen de koe, die heel ongelukkig met haar gat tegen het hekje aanligt. Na een kleine 20 min. die voor ons een uur hebben geleken, ligt er een zware stier op de grup die zeker 60 kilo weegt. En dat voor zo'n kleine, tengere koe!! Moeders wil graag een droge mat, en zij bekijkt eens hoe Heiko en ik met water, trekker en bezem de boel schoon en droog proberen te krijgen. Omdat zij zichzelf onder het persen bijna wurgde, had Johan haar halsband los gemaakt. Zij doet dus een paar stappen achteruit en wandelt heel kalm naar een nieuwe, droge plek, iets verder op de grup.
Wanneer ik thuiskom van een weekje Nederland, heeft Johan Gruppie op stal gezet. De afkalfdatum is 15 sept. maar we weten nu dat we er bij Fleckvieh zeker 10 dgn. bij op moeten tellen. Toch heeft Gruppie enkele weeën, en dan houdt het op. Een paar uur later staat Arne-Dag te zweten om de pootjes van het kalf eruit te krijgen. Alweer een teruggetrokken stuitligging, en alweer 2 dode koetjes. Ontzettend jammer!! Gruppie is onze beste vaars, en wij hadden heel graag een Fleckviehdochter van haar gehad. De volgende Fleckviehgeboortes zijn pas in dec. Geduld hebben dus!! Best wel vreemd dat ondanks dat 2lingdracht niet zo vaak voorkomt bij koeien, wij met maar 25 koeien binnen het jaar 4 tweelingen hebben, waarvan 3 doodgeboren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten