Onthoornen en ander kalverenleed...

De melkautomaat voor de kalveren is een voortdurende bron van zorg. Zonder dit apparaat zouden wij tientallen flessen melk per dag moeten klaarmaken; in de ton van de automaat past de hoeveelheid melk voor een paar dagen. Een uitkomst dus, zou je denken! Maar de kalveren krijgen de een na de ander diarree. De een poept geel, de ander weer groen, en ik doe hele dagen niets anders dan de kalveren van de melk afhalen, ze de fles geven met een zoutoplossing, en ze dan met een paar liter weer invoeren in de computer, zodat ze weer aan de melk kunnen wennen. We weten niet waar het aan ligt, en er zit ook geen logica in. De een krijgt het gelijk na aankomst in het kalverenhok...de ander pas na een maand. Het gekke is, dat tijdens de eerste 2 weken het kalf geen diarree heeft. Na de geboorte worden ze ondergebracht in een box en krijgen via de fles de biest. Na een paar dagen wordt de biest gemengd met de kunstmelk die we uit de ton van de automaat halen en opwarmen in een emmer met heet water. Onze 1de gedachte is dat de temperatuur van de melk in de automaat de boosdoener is, en Johan stort zich op de Noorse handleiding om de temperatuur te kunnen calibreren. Er zit inderdaad een kleine afwijking tussen de ingestelde temperatuur en de voorgeschreven temperatuur door de fabrikant....maar de diarree houdt maar niet op. Alleen van water met zout groeit een kalf niet, en hoewel ze al snel brokjes en kuil beginnen te eten, hebben ze eigenlijk 7 liter melk per dag nodig om te groeien. Uit wanhoop begin ik een experiment; wanneer HEorSHE voor de 3de keer aan hevige diarree lijdt, geef ik haar een halve liter kunstmelk, aangevuld met een halve liter koemelk uit de tank. Ik spring een gat in de lucht als de diarree stopt, en in de dagen daarna verminder ik de koemelk, net zolang tot haar portie weer alleen uit kunstmelk bestaat. Na een paar dagen durven we het weer aan, haar uit de automaat te laten drinken maar helaas... de diarree begint opnieuw.....!! Het is om gek van te worden!! Johan buigt zich weer over de handleiding, checkt weer de temperatuur, en deze keer ook de hoeveelheid melk....en wat blijkt...de automaat heeft een ingestelde factor van 1.4 voor de hoeveelheid melk. Wanneer een kalf in het hok komt, begint het computerprogramma met 5 liter, omdat een kalf stress kan hebben van de verhuizing. Daarna wordt de hoeveelheid automatisch opgevoerd naar 7 liter, en als ze bijna 2 maand zijn, weer afgebouwd naar 3 liter, dan 2.5 enz. tot ze van de melk af zijn. Maar in werkelijkheid kreeg het kalf 1.4 keer zoveel. Bij 7 liter is dat dus 9.8 liter....geen wonder dat ze diarree krijgen en ik dus nooit uitkom met de hoeveelheid melk die ik om de dag maak. Wanneer de diarree minder ernstig werd, en het kalf weer 3 liter mocht proberen...kreeg het dus 4.2 liter en ging weer terug naar af...en weer aan het zout...enz.enz. Hier zijn we maanden mee bezig geweest!!De afgelopen 2 weken zijn alle kalveren gezond gebleven...heeft PuttPutt, het race-kalf zijn intrede gemaakt in het kalverenhok....en is hij ons 1e kalf dat niet "aan de race is gegaan".

Op de 2de en 3de foto kun je zien hoe Arne-Johan de kalveren onthoornt. Dit gebeurt met een soort heteluchtbrander waardoor er een penetrante schroeilucht in het hok hangt. Ik denk dat het voor mij meer stress heeft opgeleverd, dan voor de kalveren. Zij krijgen een volledige narcose en plaatselijke verdoving waardoor ze omvallen en helemaal van de wereld zijn. Het vervelende is dat de andere kalveren er overheen banjeren. Door de narcose hangt de tong van PuttPutt eruit en HEorSHE gaat er vrolijk op staan. Sterre staat bovenop de zere poot van Het Zuigkonijn die ook gevloerd op de grond ligt. Hij is hoornloos geboren maar heeft tijdens zijn geisoleerde verblijf (vanwege het zuigen) een wond aan zijn poot opgelopen, waarschijnlijk door het vele liggen in het kleine boxje. Arne-Johan legt me uit hoe ik de wond iedere dag moet reinigen met water, groene zeep en een spuit erin moet steken waar een soort ontsmettingsmiddel inzit. Ook moet hij 5 dagen lang penicilline hebben via een spuit, ergens op zijn rug. Ik heb nog nooit verpleegsterambities gehad, maar deze keer zal ik er toch aan moeten geloven. Gelukkig krijg ik hulp van Johan die al vaker koeien heeft geinjecteerd, alhoewel het zijn favoriete hobby ook niet is. Maar het hoort er allemaal bij! De onthoornde kalveren krijgen na de ingreep een injectie toegediend, waardoor ze in een mum van tijd weer op de been zijn, en vrolijk kuil staan te vreten alsof er niets is gebeurd.

Behalve de diarree-en onthoornellende krijgt HEorSHE ook nog een ongeluk. Door haar wilde gedrag knalt ze door het deurtje van het kalverenhok en vind ik haar in de gang die tussen het hok en de grup loopt. Helemaal dizzy laat ze zich terugbrengen naar het hok waar ze raar met haar achterpoten begint te trekken, en voortdurend omvalt wanneer ze wil lopen. Haar ogen staan de uren daarna erg duf en ik denk dat ze een hersenschudding heeft opgelopen. Johan houdt zelfs rekening met letsel aan het ruggemerg, vanwege de verlammingsverschijnselen aan haar achterpoten. Gelukkig verdwijnen de symptomen en is mijn "zorgenkind" na 2 dagen weer de oude. Ze dendert weer door het hok heen als nooit tevoren!

Zijn er eigenlijk wel leuke kanten aan de kalveren? Gelukkig wel....wanneer ze voor het eerst in het hok komen, en ontdekken dat ze hun pootjes de lucht in kunnen gooien, is dat iets om uren naar te kijken. Heel vertederend vind ik als ze bij elkaar liggen om te slapen en te herkauwen; ze zijn dan een grote kluwen van schattige koppies. Zo af en toe betrap ik Brownie Boy op vieze daden. Wanneer HEorSHE een piesje doet, besluipt hij haar van achteren, duikt in de straal en drinkt een paar druppels. Vervolgens gooit hij zijn kop omhoog, doet zijn lippen van elkaar en het lijkt alsof hij dan nog eens heerlijk gaat zitten gorgelen......het is echt bij de beesten af!!