Als de eerste 2 weken van dit nieuwe jaar een voorbode zijn voor de rest van 2008, houden wij ons hart vast. De dagenlange stormen nemen in mijn ogen orkaanachtige proporties aan, wanneer mijn fiets omver wordt geblazen, terwijl ik er naast loop. Allerlei voorwerpen zoals een rol met prikkeldraad vliegen door de lucht, en zelfs de windmolens worden vastgezet. Dan komt de brief waarin staat dat ik geen verblijfsvergunning krijg op basis van gezinshereniging. Daarvoor hadden wij een samenlevingscontract afgesloten, omdat wij in Nederland geen 2 jaar samen hebben gewoond en dat is een voorwaarde. Maar goed...ze zullen me wel niet zo gauw het land uitzetten, en vanuit Emplacement, het buro dat Nederlanders begeleidt met de emigratie, werken ze nu verschillende mogelijkheden voor ons uit. Waarschijnlijk wordt de boerderij uitgeschreven als een eenmansbedrijf, en geregistreerd als een ANS (maatschap met onbeperkte aansprakelijkheid) zodat ik een verblijfsvergunning kan aanvragen op basis van ondernemersschap, net als Johan.
Ook krijgen 2 koeien uierontsteking, en dat is echt om te huilen. Dit probleem doet zich maandelijks voor, en kost behalve ca. 250 liter melk (per koe), de kosten van veearts en antibiotica. 's Avonds gaat een koe op m'n hand staan, terwijl ik het melkstel aansluit; gelukkig blijft het bij een lichte kneuzing. Dan gaat eindelijk de storm liggen...en wordt het zelfs volkomen windstil...tijd om buiten aan het werk te gaan!!
Vrijdagmorgen wandelen we de vallei in om de ensilering (jerrycans met zuur) te gaan tellen. Ze liggen verspreid in de vallei, op de hoeken van de weides en ze zijn overgebleven van het inkuilen dat ieder jaar plaatsvindt in juni en augustus. We moeten ze tellen om de balans op te kunnen maken van het afgelopen jaar. Maar we komen niet ver; we hebben net 5 minuten gelopen als we langs 2 enorme stapels met takken komen die de afgelopen jaren verzameld zijn. Johan kan het niet laten, en zet gelijk de hens erin. Joepie...wat is dat leuk na een paar weken alleen maar in de stal bezig te zijn geweest...lekker fikkie stoken!! Overal ligt dood hout, dat we uit de bosjes halen, en op de stapel gooien. Helaas krijgt Johan een tak tegen zijn oog, dat rood opzwelt en vreselijk gaat tranen. Hij heeft er 2 dagen goed last van.
.JPG)
De vuren zijn dicht bij het bevroren riviertje, dat je wel hoort stromen. Het blijkt dat alleen de bovenkant bevroren is; je ziet het water onder het ijs stromen, en overal zitten wakjes met grillige patronen in het ijs.
Bij de weide die van het voorjaar geploegd wordt, zet Johan de berm in brand. Het hoge bermgras verovert steeds meer terrein, en neemt al gauw 2 meter weide in beslag. Dit is een mooie oefening voor het grotere werk dat nog een keer moet gebeuren; bij de stukken grond die we gaan pachten, een paar km. buiten Bessaker, zitten hele slechte stukken bij waar jaren niets aan is gebeurd. Het gras is manshoog en verbranden is de enige optie. Johan wil met de gemeente overleggen of vergunningen nodig zijn, en of de spuitwagen die ergens staat, paraat kan staan voor het geval het enige (houten) woonhuis dat daar staat, in gevaar komt.
's Middags om half 3 valt opnieuw de stroom uit; de 3de keer in korte tijd. Zo langzamerhand zijn we het een beetje zat; iedere keer kunnen we ruim een uur later voeren en melken dan gebruikelijk. We pakken de kaarsen maar weer tevoorschijn, en ik begin vast aan de aardappelen, alhoewel ik niet weet of we ze vandaag nog gaan eten. Dat is een nadeel van elektrisch koken...op een moment als dit kun je nog geen water opzetten voor koffie en thee, en realiseer je je eens temeer hoe afhankelijk we zijn van stroom en water. Knus is het wel...6 kilo Brutus die zich op m'n schouders nestelt, terwijl ik bij 2 kaarsjes een boek probeer te lezen. Om 5 uur is er weer stroom, en vliegen we naar de stal, weer een uur later dan anders. In recordtempo voert Johan de koeien, en reinig ik de melkautomaat van de kalfjes en vul hem vast met een paar liter verse kunstmelk. De rest komt straks wel.....!!
Na het eten maak ik de fles klaar voor Het Zuigkonijn (kalf dat gescheiden van de rest opgroeit, vanwege zijn voortdurende gesabbel aan anderkalfs edele delen), als het licht opnieuw flikkert. Hoe lang gaat dit nog goed!! Aan de vorige stroomstoringen gingen altijd lichtflikkeringen vooraf. We beginnen de koeien te melken, en net als ik het melkstel afkoppel van de eerste 2 koeien en me bedenk wat te doen als het licht nu uitvalt, is het ineens aardedonker. Je ziet werkelijk geen hand voor ogen, en sommige koeien beginnen zenuwachtig te loeien. Natuurlijk is het 's nachts ook donker voor hen, maar nu staan ze met hun kop vast in de klemmen, en is dat toch anders. Voorzichtig schuifel ik achteruit met het melkstel; beducht voor een trap van een nerveuze koe. Overal om ons heen horen we de poep klateren; dat doen koeien als ze bang zijn. Op de tast schuifel ik de stal uit, om een zaklantaarn uit ons huis te halen, want het exemplaar dat in de stal ligt, is leeg (lekker handig!!). Ondertussen maakt Johan een praatje met Eli, die net aan komt rijden, en hoort van haar dat deze frequente stroomuitvallen niet gebruikelijk zijn, in verhouding tot andere jaren. Waarschijnlijk zijn ijsafzettingen de boosdoener. Met het kleine beetje licht van het mini-zaklantaarntje halen we de poep weg bij de koeien, en laten ze maar los....we weten niet hoe lang het deze keer gaat duren!! Johan nestelt zich op de bank en lamlendig door de verkoudheid kruip ik in bed voor een dutje. Ik val in slaap met de gedachte aan Dikkertje Dap en Droopy die binnenkort hun eerste kalf krijgen bij kaarslicht....hoe romantisch!! Na een uur gaat het licht weer aan, en verlossen we de koeien van hun melk.
Ook krijgen 2 koeien uierontsteking, en dat is echt om te huilen. Dit probleem doet zich maandelijks voor, en kost behalve ca. 250 liter melk (per koe), de kosten van veearts en antibiotica. 's Avonds gaat een koe op m'n hand staan, terwijl ik het melkstel aansluit; gelukkig blijft het bij een lichte kneuzing. Dan gaat eindelijk de storm liggen...en wordt het zelfs volkomen windstil...tijd om buiten aan het werk te gaan!!
Vrijdagmorgen wandelen we de vallei in om de ensilering (jerrycans met zuur) te gaan tellen. Ze liggen verspreid in de vallei, op de hoeken van de weides en ze zijn overgebleven van het inkuilen dat ieder jaar plaatsvindt in juni en augustus. We moeten ze tellen om de balans op te kunnen maken van het afgelopen jaar. Maar we komen niet ver; we hebben net 5 minuten gelopen als we langs 2 enorme stapels met takken komen die de afgelopen jaren verzameld zijn. Johan kan het niet laten, en zet gelijk de hens erin. Joepie...wat is dat leuk na een paar weken alleen maar in de stal bezig te zijn geweest...lekker fikkie stoken!! Overal ligt dood hout, dat we uit de bosjes halen, en op de stapel gooien. Helaas krijgt Johan een tak tegen zijn oog, dat rood opzwelt en vreselijk gaat tranen. Hij heeft er 2 dagen goed last van.
.JPG)
De vuren zijn dicht bij het bevroren riviertje, dat je wel hoort stromen. Het blijkt dat alleen de bovenkant bevroren is; je ziet het water onder het ijs stromen, en overal zitten wakjes met grillige patronen in het ijs.
Bij de weide die van het voorjaar geploegd wordt, zet Johan de berm in brand. Het hoge bermgras verovert steeds meer terrein, en neemt al gauw 2 meter weide in beslag. Dit is een mooie oefening voor het grotere werk dat nog een keer moet gebeuren; bij de stukken grond die we gaan pachten, een paar km. buiten Bessaker, zitten hele slechte stukken bij waar jaren niets aan is gebeurd. Het gras is manshoog en verbranden is de enige optie. Johan wil met de gemeente overleggen of vergunningen nodig zijn, en of de spuitwagen die ergens staat, paraat kan staan voor het geval het enige (houten) woonhuis dat daar staat, in gevaar komt.
's Middags om half 3 valt opnieuw de stroom uit; de 3de keer in korte tijd. Zo langzamerhand zijn we het een beetje zat; iedere keer kunnen we ruim een uur later voeren en melken dan gebruikelijk. We pakken de kaarsen maar weer tevoorschijn, en ik begin vast aan de aardappelen, alhoewel ik niet weet of we ze vandaag nog gaan eten. Dat is een nadeel van elektrisch koken...op een moment als dit kun je nog geen water opzetten voor koffie en thee, en realiseer je je eens temeer hoe afhankelijk we zijn van stroom en water. Knus is het wel...6 kilo Brutus die zich op m'n schouders nestelt, terwijl ik bij 2 kaarsjes een boek probeer te lezen. Om 5 uur is er weer stroom, en vliegen we naar de stal, weer een uur later dan anders. In recordtempo voert Johan de koeien, en reinig ik de melkautomaat van de kalfjes en vul hem vast met een paar liter verse kunstmelk. De rest komt straks wel.....!!
Na het eten maak ik de fles klaar voor Het Zuigkonijn (kalf dat gescheiden van de rest opgroeit, vanwege zijn voortdurende gesabbel aan anderkalfs edele delen), als het licht opnieuw flikkert. Hoe lang gaat dit nog goed!! Aan de vorige stroomstoringen gingen altijd lichtflikkeringen vooraf. We beginnen de koeien te melken, en net als ik het melkstel afkoppel van de eerste 2 koeien en me bedenk wat te doen als het licht nu uitvalt, is het ineens aardedonker. Je ziet werkelijk geen hand voor ogen, en sommige koeien beginnen zenuwachtig te loeien. Natuurlijk is het 's nachts ook donker voor hen, maar nu staan ze met hun kop vast in de klemmen, en is dat toch anders. Voorzichtig schuifel ik achteruit met het melkstel; beducht voor een trap van een nerveuze koe. Overal om ons heen horen we de poep klateren; dat doen koeien als ze bang zijn. Op de tast schuifel ik de stal uit, om een zaklantaarn uit ons huis te halen, want het exemplaar dat in de stal ligt, is leeg (lekker handig!!). Ondertussen maakt Johan een praatje met Eli, die net aan komt rijden, en hoort van haar dat deze frequente stroomuitvallen niet gebruikelijk zijn, in verhouding tot andere jaren. Waarschijnlijk zijn ijsafzettingen de boosdoener. Met het kleine beetje licht van het mini-zaklantaarntje halen we de poep weg bij de koeien, en laten ze maar los....we weten niet hoe lang het deze keer gaat duren!! Johan nestelt zich op de bank en lamlendig door de verkoudheid kruip ik in bed voor een dutje. Ik val in slaap met de gedachte aan Dikkertje Dap en Droopy die binnenkort hun eerste kalf krijgen bij kaarslicht....hoe romantisch!! Na een uur gaat het licht weer aan, en verlossen we de koeien van hun melk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten