Alie-Jen.....

Blijkbaar vindt de fjosnisse 1 les in "hecht je niet aan koeien" niet genoeg. Hij gaat verder met les 2 en slaat genadeloos toe. Terwijl wij wachten op de kalfjes van Dikkertje Dap, Droopy en nog 2 koeien, begint ook Alie-Jen met het geboorteproces, of iets dat daar op begint te lijken (zie foto 1). Haar kalf wordt pas begin februari verwacht, en wanneer ik op de fjoskaarten kijk zie ik dat ze niet alleen op 1 mei is geinsemineerd, maar ook op 7,8 en 9 april. De kans is aanwezig dat ze bij de eerdere inseminaties drachtig is geworden; dan kan het kalf ieder moment komen. Maar de symptomen zijn vaag; af en toe lekt ze wat biest, en haar uier is nog niet de helft van wat het zou moeten zijn. Wanneer ze ligt, lijkt het alsof ik af en toe weeen zie, maar er gaan ook uren voorbij waarin er niets gebeurt. Haar eetlust is goed, en ze heeft haar dagelijkse duwpartijtjes met buurvrouw Rolmops, waar ze een beetje mee overhoop ligt. Wanneer ik in de voergang voor haar sta, slingert ze zoals altijd haar lange grijze tong om mijn hand. Maar na 3 dagen ben ik zo ongerust dat ik 's avonds na het melken de veearts bel. Ook Johan begint zich nu een beetje zorgen te maken, alhoewel hij in Nederland vaker koeien heeft zien staan, die meerdere dagen afkalfsignalen vertonen. Wanneer Arne-Dag klaar is met zijn onderzoek, heeft hij geen goed nieuws; de baarmoeder van Alie-Jen is gedraaid (getwist) waardoor het geboorteproces stagneert, en het kalf er nooit uit zal kunnen. Hij vermoed dat het kalf ook al dood is, omdat hij geen teken van leven heeft gevoeld. Arne-Johan wordt gebeld voor verdere assistentie, want de baarmoeder van Alie-Jen zal teruggedraaid moeten worden. Op de 2de foto zie je Arne-Johan die Alie-Jen onderzoekt voor een second-opinion.




Alie-Jen wordt naar buiten gebracht en terwijl Johan haar vasthoudt, beginnen de beide veeartsen een touw aan Alie-Jen te bevestigen dat van haar kop via de poten naar haar achterlijf loopt. Arne-Dag gaat met zijn hele gewicht aan het touw achter Alie-Jen hangen, en Arne-Johan doet hetzelfde met het touw aan haar poten. Zo wordt geprobeerd om haar liggend te krijgen. Het is een hele klus, en beide mannen worden door het grind gesleept, wanneer Alie-Jen probeert weg te lopen. De taken worden opnieuw verdeeld; Johan blijft haar vasthouden, de 2 Arne's gaan achter haar hangen en ik krijg het touw dat aan haar poten zit. Zodra Alie-Jen door haar poten gaat, moet ik heel hard aan dit touw trekken.....slik. Het is net het decor van een aflevering van James Herriot; het donkere erf dat verlicht wordt door de koplampen van Arne-Johans auto, en 4 mensen die proberen een koe op de grond te krijgen. Uiteindelijk geeft Alie-Jen het op, en terwijl ik haar poten onderuit zou trekken, is zij het die mij met een enorme ruk vooruittrekt. Het is ongelooflijk hoe sterk zo'n koe is, en de dagen erna heb ik een enorme spierpijn. Het is een bizarre ervaring; de 3 mannen die in de regen Alie-Jen op haar rug draaien, terwijl ik haar kop tegengesteld moet wegdraaien voor het geval ze op zou willen staan. Daarna wordt ze op haar andere zij gebracht. Eli, die terugkomt van een bezoekje aan oma, heeft de overige foto's gemaakt. Wanneer Alie-Jen overeind staat, wordt ze opnieuw inwendig door beide mannen onderzocht, en ze voelen beide dat de draaiing eruit is. Alie-Jen mag weer de stal in, en eenmaal binnen leggen de beide Arne's uit dat Alie-Jen geen ontsluiting heeft en dat er 3 mogelijkheden zijn: 1. een keizersnede dat hun niet adviseren, omdat het niet economisch zou zijn, ook al vanwege de hoge kosten en het feit dat wij genoeg koeien hebben!! Het kalf leeft niet meer, en het is de vraag of Alie-Jen ooit opnieuw drachtig zou kunnen worden. 2. het nu opgeven en de noodslacht bellen. 3. de nacht afwachten om te kijken of het geboorteproces opnieuw op gang zal komen, en Alie-Jen het kalf zelf eruit zal persen, wat de mannen niet waarschijnlijk achten. Aangeslagen door dit slechte nieuws, kiezen wij toch voor de laatste optie; ik wil iedere mogelijkheid benutten om Alie-Jen te houden, mits ze niet hoeft te lijden. Daar ziet het niet naar uit, want Alie-Jen staat al weer vrolijk kuil te eten alsof er niets is gebeurd en ze nooit buiten in de regen op haar rug heeft gelegen!!

De volgende morgen komt Arne-Dag om 9 uur kijken hoe de zaken ervoor staan. Hij hoort van ons dat ze vanaf 7 uur weeen heeft, en na een inwendig onderzoek besluiten we om haar nog even wat meer tijd te geven. Vlak na 12en komt hij terug, en onderzoekt haar opnieuw. Terwijl ik over Alie-Jen heenhang om haar staart op haar rug te houden, zodat ze die niet continu bij Arne-Dag in zijn gezicht slaat, wordt ik in mijn rug geplet door Rolmops. Zij vindt het maar wat interessant wat haar buurvrouw daar allemaal moet ondergaan en snuffelt voortdurend aan ons beiden. Arne-Dag constateert geen verbetering en bevestigt kettinkjes aan de achterpootjes van het kalfje. Het blijkt in een stuit te liggen en dit bemoeilijkt het trekken. Terwijl Johan en Arne-Dag met hun volle gewicht aan de kettinkjes gaan hangen, sta ik nog steeds over Alie-Jen heen gebogen met haar staart in mijn hand. Ik zie Johan onderuitgaan en keihard op de gruproosters terecht komen en op dat moment besef ik dat het niet goed gaat komen. Terwijl de tranen over mijn wangen lopen, neem ik afscheid van Alie-Jen....gekke Alie-Jen met haar rare kreunen en haar typische trillende ogen waardoor ik haar net een alien vind en zo op haar naam kwam. Gekke Alie-Jen die me de afgelopen herfst de stuipen op het lijf heeft gejaagd toen ik 's avonds moest tellen of alle pinken nog wel in hun nieuwe weiland stonden. Ze achtervolgde me terwijl ik een ronde liep langs de omheining en joeg alle pinken weg die ook maar in de buurt durfden te komen. Ze trok voortdurend aan mijn oude oranje jas en ik begon al te denken dat oranje op haar dezelfde uitwerking heeft, als rood op een stier. Met trillende knieen ben ik het weiland uitgevlucht.
Arne-Dag laat de kettinkjes hangen en zegt dat hij het opgeeft. Hij gaat de noodslacht bellen, en de papieren in orde maken.

's Middags gaat de telefoon en de chauffeur vraagt hoe hij rijden moet. Hij is al bij de school en ik leg uit hoe hij verder moet rijden. Ik loop naar buiten en zie een klein opleggertje met een takel het erf op rijden. Even flitst het door me heen hoe hij in vredesnaam Alie-Jen daarin wil vervoeren. Pas dan dringt het tot me door dat ze hier op het erf gedood zal worden, en ik vlucht snel terug naar huis. Nauwelijks 20 minuten later komt Johan al terug; de man heeft een slagpistool op haar hersens gezet waardoor ze door de knieen is gegaan. In haar hals wordt een gat gemaakt, waardoor ze dood is gebloed. Ik weet niet hoe het in de slachthuizen eraan toegaat...misschien is het maar beter om het niet te weten!! Van Eli horen we later dat tot 2003 de koeien volledig op het erf werden geslacht...tot op het laatste bot. Wij weten niet wanneer ze in Nederland daarmee gestopt zijn, en of het uberhaupt ooit zo plaats heeft gevonden.

!!IK VIND HET NU TIJD WORDEN VOOR DE FJOSNISSE OM DE BOERDERIJ TE VERLATEN!!