Niet ver van ons vandaan begint de wereldberoemde kustroute 'de Kystriksveien'. Deze 650 km. lange route begint in Steinkjer, vervolgens naar Namsos om te eindigen in Bodo en staat op m'n lijstje 'ooit, als we een keer samen weg kunnen'. Maar dicht bij huis zijn ook prachtige autotochten te maken. De weg naar Roan en verder, is er één van en is zoals de meeste kustwegen op Fosen, doodlopend. Het is een route om heerlijk bij weg te dromen, mits je naast de bestuurder zit, en niet zelf hoeft te rijden. De weg zit namelijk vol met scherpe bochten en al te breed is hij niet. Hij loopt langs een paar prachtige fjorden. Heel bijzonder zijn de historische vissershuisjes uit 1800 bij Utro. Ik droom altijd even weg bij een boerderij met vóór uitzicht op het fjord en achter op een eeuwige waterval waar ik Johan en mezelf onze oude dag zie slijten...een paar koetjes melken, en de rest van de dag lekker luieren aan de zee of aan de voet van de waterval. De weg eindigt bij Skjora, gelegen aan het blauwer dan blauwe Skjorafjord. Hier zie je aan de overkant van het fjord (foto 1 en 9) een stuk schiereiland liggen waar geen wegen zijn. Daar ligt één permanent bewoonde woonboerderij en vaak vraag ik me af hoe dat is; wonen zonder wegen in de buurt en voor alles, maar dan ook echt alles, een bootje te moeten pakken. Nog niet zo heel lang geleden gold dit voor alle Fosenaren. De wegen zijn pas aangelegd midden jaren '60.
donderdag 6 november 2008
Zomer: 'n dagje rijden langs de kust
Niet ver van ons vandaan begint de wereldberoemde kustroute 'de Kystriksveien'. Deze 650 km. lange route begint in Steinkjer, vervolgens naar Namsos om te eindigen in Bodo en staat op m'n lijstje 'ooit, als we een keer samen weg kunnen'. Maar dicht bij huis zijn ook prachtige autotochten te maken. De weg naar Roan en verder, is er één van en is zoals de meeste kustwegen op Fosen, doodlopend. Het is een route om heerlijk bij weg te dromen, mits je naast de bestuurder zit, en niet zelf hoeft te rijden. De weg zit namelijk vol met scherpe bochten en al te breed is hij niet. Hij loopt langs een paar prachtige fjorden. Heel bijzonder zijn de historische vissershuisjes uit 1800 bij Utro. Ik droom altijd even weg bij een boerderij met vóór uitzicht op het fjord en achter op een eeuwige waterval waar ik Johan en mezelf onze oude dag zie slijten...een paar koetjes melken, en de rest van de dag lekker luieren aan de zee of aan de voet van de waterval. De weg eindigt bij Skjora, gelegen aan het blauwer dan blauwe Skjorafjord. Hier zie je aan de overkant van het fjord (foto 1 en 9) een stuk schiereiland liggen waar geen wegen zijn. Daar ligt één permanent bewoonde woonboerderij en vaak vraag ik me af hoe dat is; wonen zonder wegen in de buurt en voor alles, maar dan ook echt alles, een bootje te moeten pakken. Nog niet zo heel lang geleden gold dit voor alle Fosenaren. De wegen zijn pas aangelegd midden jaren '60.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten