vrijdag 14 november 2008

Volwassen mensen huilen niet!!

>
Voor €1,- kocht ik bij een kringloopwinkel de omnibus '"Boerin in Frankrijk', geschreven door Wil den Hollander. Nog nooit heb ik voor zo weinig geld de nodige traantjes weggepinkt en gelachen, als met dit boek. Het speelt zich af in de jaren na de oorlog en het gezin kampt met torenhoge schulden. De ene ramp na de andere voltrekt zich en in het boek 'Volwassen mensen huilen niet' beschrijft zij de dood van stier Norbert. Nadat Norbert kampioen is geworden van heel Frankrijk en ze zelfs met hem voor de minister-president hebben gestaan, is het wachten op 10 nakomelingen. Dan zal Norbert getest worden en voor 2 a 3 miljoen (Franse franc) naar het KI-station gaan. Het gezin is hiermee uit de schulden en Wil zal een wasmachine en een strijkplank krijgen, zodat het leven wat gemakkelijker wordt. Op een zonnige, zomerse dag ligt Norbert dood in zijn hok, gestorven aan een bloeduitstorting. 1000 kilo vlees moet de stal uitgetakeld worden......(snifsnif).

Vanmorgen kwam ik in de stal om Johan te helpen met het afronden van de melkronde. Met een bezem veeg ik alle matten droog, voordat deze ingestrooid worden met zaagsel. Uit de hokken achterin klinkt een heel raar geluid en ik weet meteen dat het Fleckje 3 is. Hij is maandagavond door veearts Arne-Johan behandelt voor trommesjukdom (trommelziekte) oftewel tympanie. Bij deze aandoening werken de voormagen niet goed, (chronische tympanie), het gas in de pens kan niet weg en het dier zwelt op tot enorme proporties. Bij acute tympanie kunnen snelle temperatuurwisselingen, kou en haarballen de oorzaak zijn. Arne-Johan heeft medicijnen in zijn hals gespoten, en een slang in zijn bek gebracht om het gas te laten ontsnappen. Een vies karweitje wanneer de hele boel naar boven komt!! Daarna gaat via dezelfde slang een halve liter paraffine naar binnen om het darmkanaal te activeren. Hij laat een antibioticakuur achter en we hopen er het beste van! Maar op dinsdagavond is het opnieuw mis en omdat wij geen goede slang hebben, ren ik naar de veeartsenkliniek waar huisdierenspreekuur wordt gehouden. Johan probeert hetzelfde als Arne-Johan en brengt de slang in, maar het is het vele gespring in het hok die een paar uur later het kalf 'doen ontploffen'. De dagen erna heeft hij nergens last van.

Tot vanmorgen...ik sta voor het hok en zie dat een enorm opgezwollen Fleckje 3 naar adem loopt te happen. Wanneer Johan de slang inbrengt, gaat hij meteen door de knieën. Uit zijn achterste komt rode poep en wanneer ik naar de veearts ren, zegt deze gelijk dat het te laat is. Dat wist ik eigenlijk ook al wel...3 minuten later ben ik alweer terug in de stal en zie Johan met een mes in zijn handen staan waarmee hij een gat heeft geprikt in Fleckje 3. Maar het is te laat..... dood in nauwelijks 5 minuten. We trekken 120 kilo de stal uit.... vreselijk zwaar! en Johan pakt Fleckje 3 in een stuk plastik. Vanmiddag zal Norsk Protein, een instantie die kadavers ophaalt en ze verwerkt tot lijm, langskomen.



Vorige week vrijdag Gruppie, en een week later weer een vrachtwagen met takel op je erf. Wil en Johan in het boek doen hun uiterste best geen traan te laten om Norbert. Ik heb nog nooit een dier zo afschuwelijk zien doodgaan, en heb lekker een end in de rondte gejankt! 's Nachts komt de slaap niet en om half 5 lees ik, met een kopje soep en met Sil in m'n nek even verder: Wil durft geen 'nee' te zeggen tegen de Franse vrouwen die geen van allen kunnen naaien en zit nachtenlang achter de naaimachine jurkjes en schortjes te maken...met een deken onder de machine want haar man mag het niet weten. Zij moppert op haar dorpsgenoten die waarschijnlijk denken dat een naaimachine net zo werkt als een electrische koffiemolen: lapje erin, en hup, jurkje eruit!! Ik heb vreselijk de slappe lach gekregen!!

3 opmerkingen:

Unknown zei

Bij zulke kalveren blijft het risico op herhaling groot. Zelf gelukkig al weer een paar jaar terug zo`n kalf gehad. Na de 3e keer laten ``ontluchten`` lag hij smorgens ook `n keer dood, en 3x zo groot in zn hok.

Gauw vergeten en doorgaan

liesbeth zei

Wat naar om mee te maken. Alsof er al niet even genoeg was gebeurt!
De foto's zeggen genoeg en dan waren jullie er zelf bij.
Sterkte en veel liefs,
Liesbeth +fam

Anoniem zei

Heb met jullie te doen maar laat je niet ontmoedigen,ook wij hebben op dit gebied van alles meegemaakt,je kunt het nu eenmaal niet voorkomen maar er komen altijd betere tijden.
veeboer