Hoera...we hebben hooi!!

Na alle regen in juni, begint juli met stralend zomerweer en een flinke zeewind. Perfect weer om te hooien. Het buitengebied van Bessaker bestaat uit 2 gedeeltes; Storvika (op loopafstand van de boerderij, maar met een monsterlijke klim) en iets verder weg, aan de zee, ligt Vettavika. Hier houdt de weg op. Dat is kenmerkend voor het hele schiereiland Fosen; overal prachtige natuurgebieden met zo nu en dan een huis, en een weg die stopt bij de zee. Ook in Storvika en Vettavika liggen voornl. weekendhuizen en hier liggen de natuurweides van Thure (de vorige pachter), die wij huren, maar we hebben nog nooit een contract gezien. Er staat zoveel gras dat we besluiten om eerst te gaan hooien, voordat de "droogstaande" koeien en enkele pinken hier vakantie gaan houden. Thure regelt een hooibalenpers en zal het persen voor zijn rekening nemen. Het hooi zal gedeeld worden. Johan haalt de schudder en de hark onder het stof vandaan, en de uit Ned. geimporteerde machines kunnen voor het eerst aan de slag. Het is prachtig om te zien, hoe de schudder al het gras laat wervelen. Voor Thure begint de klus eerst met een flinke reparatie, want de pers is meer dan 30 jaar oud en zeker 5 jaar niet gebruikt. Na het eerste aarzelende begin op Storvika (kleine foto's 1 t/m 5) is het scherpe kantje eraf gesleten, zodat het touwtje niet meer om de haverklap breekt, en wordt de pers naar Vettavika gereden. Hier wordt een volle dag gewerkt om al het hooi te balen, en weg te brengen. Thure heeft een echte hooizolder in zijn stal, en wij stapelen alles op in de silo, waar je nu geen been meer kunt trekken. De komende weken zullen de koeien flink aan het hooi moeten! Al met al een geslaagd experiment dat voor herhaling vatbaar is.