Een stuitligging en een afwijking

Een sombere dag...het regent nu al 2 dagen en 2 nachten onafgebroken, en hoewel dit hoognodig was na 2 maand bijna geen regen, zijn we het nu wel zat. De bergen zijn nauwelijks te zien, zo dicht zit de vallei met mist en regenflarden. Het past goed bij onze stemming; we hadden zo gehoopt op een Fleckviehkoetje van koe 162 die binnenkort naar de slacht zal gaan vanwege subklinische mastitis (simpel uitgelegd: slapende uieronsteking). Ze is beide lactaties grotendeels apart gemolken, vanwege het te hoge aantal cellen in de melk. Deze melk ging altijd naar de kalfjes. Ook heeft ze last van lekkage, waardoor ze een besmettingsgevaar vormt voor de andere koeien. Dus is dit 3e kalf haar laatste...en ging het vanochtend helaas mis.

Het kalf ligt in een stuit en de koe heeft hulp nodig. Met behulp van de kettinkjes aan de achterpoten proberen we het kalf eruit te trekken. Op een gegeven ogenblik spartelt het zo hard, dat bij één poot de ketting losschiet. Achteraf gezien, is dat het moment geweest, dat het kalf in ademnood kwam, omdat de navelstreng dan breekt en het kalf geen lucht meer krijgt. Het eruittrekken gaat vreselijk zwaar, en uiteindeljk, wanneer ik de koe met mijn handen wat oprek, en Johan zich nog meer schrap zet tegen de gruproosters en de koe, glijdt de stier eruit. Het is dood en het heeft een vreemde afwijking aan zijn middenrif (of het is gasvorming/tympanie, maar 't lijkt ernstiger). Door deze bult bleef de stier dus hangen. Om te huilen, zo jammer!

Op de 2e foto zie je haar vorige stierkalf, onze 1e Fleckviehkruising, geboren op 7/8/8. Uitgegroeid tot een enorme, prachtige stier...wat gaat de tijd toch snel!