Ukkie en De Zusters

Torstein houdt op het eiland Boroya, 5 minuten varen vanaf het haventje, ongeveer 60 schapen. Hij belt me op en vraagt of ik een fleslam wil hebben, dat het waarschijnlijk niet zal redden. M'n eerste ingeving is om nee te zeggen, maar tegelijk steekt een soort strijdlust de kop op; we laten een lammetje niet zomaar doodgaan. Nadat we vorig jaar, tijdens ons eerste bezoek aan Bessaker, op het eiland waren geweest en kennis hadden gemaakt met dit oudnoorse schapenras (Gammelnorsk Spaelsau) zag ik beelden voor me van een koppeltje schapen op de utmark (ongebruikte grond) rond Thunegarden. Dit is een mooie gelegenheid om te beginnen.

De Engelse naam van dit ras is "Old Norwegian Short Tail Landrace en het is bekend dat de Vikingen de wol verwerkten tot garens voor de zeilen van hun schepen. Zowel tijdens de Renaissance en de Barokperiode, is de wol gebruikt in de kledenindustrie. Het is onduidelijk waarom de ooien de laatste jaren steeds vaker 3lingen krijgen, want dat is 1 teveel voor ze. Dit jaar heeft Torstein 14 fleslammeren en 3 daarvan zullen verhuizen naar het vasteland en bij ons gaan wonen.

Torstein vaart ons (mijn ouders Chris en Hermien) naar het eiland, waar we opgewacht worden door een afgedwaalde lam met haar 2ling. Zij rennen ons vast vooruit, want ze weten drommels goed dat ze brokjes krijgen, zodra Torstein een voet aan land heeft gezet. Het geblaat is dan ook niet van de lucht, en al die verschillende kleurtjes bolletjes wol, rennend door de weide, is fantastisch om te zien. Hermien en ik maken de ene na de andere foto, terwijl mijn vader Torstein helpt met het opdrijven van een stel afgedwaalde ooien. Zij hadden een gedeelte van de omheining vernield en gebruik gemaakt van de eb om een stuk eiland te bezoeken, waar ze niet mogen komen.

Ukkie en de 13 andere fleslammeren zitten in een afgeschermd stukje weide, tegen het huis aan. Ik schrik van het grote verschil tussen haar en de andere lammetjes; Ukkie is bijna de helft kleiner en een beetje zwak op de pootjes. Samen met Torstein zoek ik nog 2 andere lammetjes uit; Ukkie zal niet alleen opgroeien. Torstein bindt een touw om de nekjes van Ukkie en De Zusters, en zij worden aan de kar vastgeknoopt die achter de trekker zit; Torsteins vervoermiddel op het eiland. Ik neem plaats bij de lammeren en zo hobbelen we het eiland over, terug naar de boot waar mijn ouders al staan te wachten. In het bootje mogen de lammetjes lekker los rondhupsen, en in de haven aangekomen, trekken we gelijk veel bekijks van een stel Duitsers die hun visvangst staan te fileren. Torstein gooit een zeiltje op de achterbank van zijn auto en tuft met zijn bewolde passagiers naar de boerderij. Ik ben blij dat we de schaapjes op het droge hebben gekregen!

De eerste paar dagen brengen Ukkie en De Zusters door in een ronde voerruif voor koeien die in een weide staat. Johan schuift het loodzware onding steeds een eindje op, zodat er weer nieuwe grasjes zijn om op te knabbelen. Ze krijgen 2x daags koemelk uit een emmer met 5 spenen, en Ukkie krijgt 's middags nog een flesje voor haar alleen. Na een paar dagen zien we dat Ukkie sterker wordt, en wanneer ze hun weitje krijgen, springt en rent ze net zo uitgelaten als de twee Zusters. 10% van de ooien krijgt hoorns, en het is heel grappig dat juist de kleine Ukkie 2 stompjes op haar kopje heeft, terwijl De Zusters hoornloos zullen blijven. Je ziet de stompjes met de dag groeien, en inmiddels zitten er behoorlijk scherpe puntjes op.

Wanneer ik hun weitje zit, zetten ze hun voorpootjes op m'n schoot en leggen hun kopje op m'n schouder... heel aandoenlijk. Ze springen rond als vlooien en ik krijg gewoon de slappe lach van hun pogingen om op mij te springen. Ik had er geen idee van dat schapen zo leuk zouden zijn.