Eindelijk!! De koeien gaan naar buiten!!

Maandenlang heb ik uitgezien naar het moment dat de melkkoeien naar buiten zouden gaan. Ik zou 10tallen arretjescakes bakken en de Bessakers uitnodigen om deze happening met ons te vieren. De ingredienten voor de cakes staan nog steeds op de keukenplank en ik ben weer een illusie armer. Wie als toeschouwer buiten staat, ziet de vreugde om het naar buiten gaan, en ziet niet de chaos in de stal. Waar de melkleiding van de grup afbuigt om het melklokaal in te gaan, hangt hij op een hoogte van ca. 1.80 meter aan het dak en is laag genoeg voor een koe om er eens lekker tegenaan te springen. Dit veroorzaakte vorig jaar een kapotte melkleiding en daarom sloot Johan dit gedeelte van de grup af met een dikke balk. 12 koeien moeten nu omlopen en dit zorgt voor grote verwarring onder de niet zo snuggere exemplaren. Een aantal van hen wil onder de balk door, en worden opgewacht door de boerin die met knikkende knieen en met de poeptrekker in de hand, ze op andere gedachten probeert te brengen.
Een koe is slecht in het inschatten van diepte; zij ziet 3dimensionaal wat in onze ogen vlak is. Daardoor zijn veel koeien bang om over de grup te stappen en kost het ons veel tijd om ze erover heen te krijgen. Koe 159 noem ik voortaan Gruppie; haar angst is zo groot dat ze onder de pinken door wil kruipen die aan het einde van de grup staan. Ten einde raad zweeft ze met een enorme sprong over de zo gehate roosters. 's Avonds met het opstallen raakt ze in paniek en loopt de boerin omver die met opgeheven hand haar tot staan probeert te brengen. Het is echt geen fijn gevoel als je geplet wordt tussen de koe en de muur en een aantal meters wordt meegesleurd. Gelukkig is Gruppie maar zo'n 500 kilo en is het niet Rolmops die ik tegenkom. Wanneer ik val, gaan haar poten rakelings langs me heen en kom ik eraf met een paar pijnlijke plekken; wat ben ik toch een geluksvogel!
8 maanden dag en nacht op stal en behalve een paar interne verhuizingen, zijn ze ook al die tijd niet van de plek af geweest. Veel stress dus en zonverbrande uiers en een aantal beginnende uierontstekingen maken het er niet beter op. Dikkertje Dap is zo van slag dat ze 2 dagen langs de omheining loopt te loeien...of zou ze het leuk vinden om steeds zichzelf te horen door de echo die tussen de bergen rolt? In de stal werkt haar geloei op onze zenuwen en op die van enkele koeien, zodat er flink tegen de melkstellen wordt getrapt. Na een paar dagen weiden zijn de meesten gewend aan het nieuwe ritme. (foto 2 t/m 11 zijn gemaakt door Hermien)