Helemaal hoteldebotel word ik als de zon 2 dagen schijnt; het lijkt alsof de lente in aantocht is en je al zonder jas naar buiten kunt. De fantasieen over hollende koeien in de weide beginnen weer te leven en ik stel Johan de meest absurde vragen over het inzaaien van het gras dat pas in april zal gebeuren, en het bouwen van een zomerstal voor koeien zodat we ze buiten kunnen melken!!
Maar de volgende morgen is alles bedekt met een witte laag, en weet je gelijk weer dat je maar 350 km. vanaf de poolcirkel zit...en dat het nog maar FEBRUARI IS!! Toch zijn de stelen van de narcissen al uit de grond gekomen, en in de stal vind ik tussen de poten van Kicks (een pinkje van net 1 jaar en een ontzettende schopperd) een babymusje, moe van zijn eerste vliegles. Johan brengt hem naar de silo voordat Kicks haar naam weer eer zal aandoen, of Pusen hem op zal peuzelen...daar kan hij rustig leren fladderen.
Iedere derde dag komt Tine de melk halen, maar deze week zullen we eindelijk beleven waar we zolang reikhalzend naar hebben uitgekeken; het bonnetje dat uit de computer van de melkauto komt, geeft aan dat er 1500 liter is geleverd, genoeg om als melkveebedrijf rendabel te zijn. Toen we de boerderij per sept. vorig jaar overnamen, waren er 15 koeien die tussen de 800 en 900 liter melk gaven (per 3 dagen). Nu zijn er 24 koeien aan de melk, en begint het ergens op te lijken. Ook de afrekening van januari is reden voor een feestje; er is 13.000 liter geleverd, 4.000 meer dan de maanden daarvoor. Uiteindelijk moeten we op 15.000 liter per maand uitkomen om het quotum te vullen.
Dit is Rolmops, zo suf van de verdoving dat ze er is bij gaan liggen, net na het melken. Rolmops was een favoriet van Johan, maar staat nu bovenaan het lijstje "mogelijk binnenkort te slachten koeien". Haar naam dankt ze aan het feit dat ze zo kort, dik en rond is, dat als ze op haar zij ligt, ze omrolt en haar poten de lucht ingaan. Ze kijkt dan zo verbaasd uit haar bijzondere 2-kleurige ogen dat we altijd om haar moeten lachen. Nu valt er weinig meer te lachen, zowel voor haar als voor ons. Vanaf de geboorte van haar dochter Mops, een prachtig kalfje met een Bambi-look, zijn we nu al bijna 3 weken bezig om haar aan het melken te wennen.
De 2 kilo brok die ze normaal gesproken binnen 2 minuten zou opslobberen, wordt door mij, beetje bij beetje, voor haar neus gelegd, zodat ze tijdens de hele beproeving van het uierwassen, het voormelken en het aansluiten van het melkstel, wat te eten heeft. Toch krijgt ze het voor elkaar, ondanks dat haar 2 achterpoten in de beugels staan, herhaaldelijk het melkstel af te trappen, zodat de hele lijdensweg alleen maar langer duurt. Van Arne-Dag krijgen we verdoving, zodat ze wat rustiger wordt, en mogelijk enig besef krijgt van wat er zich bij haar uier afspeelt. Tussen Johan en mij laait de eeuwigdurende discussie weer op; kunnen koeien denken, ja of nee!! Voor de duidelijkheid; Johan is de nee-aanhanger.
Andre van Duin zingt over "een paard in de gang"...Johan kruipt 's avonds tegen 11en in bed met de woorden dat KingKong de nacht in de gang zal doorbrengen. Hij moet het me wel 3x vertellen; als ik bijna slaap, ben ik niet zo helder! Wat blijkt; de hak van KingKong is zo dik, dat hij zijn 60 kilo zware lijf niet meer zelf overeind kan krijgen. Hij valt op de raarste plaatsen, zoals in het nauwe gangetje voor de melk-automaat zodat zijn poten onder het schotje komen, en hij tot Sint-Juttemis zal blijven liggen, als wij niet in de buurt zijn om hem te redden. Een nachtje in de gang zal hem geen kwaad doen, alhoewel er natuurlijk geen eten valt te halen...en dat is zijn grootste hobby...rondjes maken tussen de automaat, de brok en de kuil. Hij presteert het om binnen 15 minuten 3x naar de automaat te lopen, in de hoop dat er een half litertje valt te halen. KingKong is een heerlijke kneus met maar 1 doel voor ogen; zorgen dat hij de grootste stier blijft!! De volgende morgen krijgt hij van Arne-Dag penicilline en pijnstillers, en na een paar dagen huppelt hij weer als vanouds.
Nortura komt om een groep van 5 stieren op te halen; ze gaan met 16 maanden een maand eerder weg dan gebruikelijk. Johan heeft ze behoorlijk "hard" gevoerd, zodat ze wel het minimale gewicht van 550 kilo hebben. Nijltje zal met de stieren meegaan, en ik vraag me af of ze haar zoon zal herkennen die 1 van de 5 stieren is. Wij weten niet wie haar zoon is; na 16 maanden zijn de tags in hun oren onleesbaar door het vuil. Ik weet al maanden dat Nijl weggaat, maar blijf het moeilijk vinden en kijk, lekker laf, door een spleet van de deur.
Een half jaar geleden was er een opgefokte jongen die met een stroomvork de stieren stond te porren. Nu is er een wat oudere man die een reflectiestok die in Noorwegen overal langs de weg staan, gebruikt...zo kan het ook!! Dan is Nijl aan de beurt, en opgewonden dat ze van de plaats is, draaft ze in een behoorlijk tempo de grup over; even een aarzeling voor het afstapje bij de deur, voordat ze naar buiten stapt. Het laatste wat ik zie is haar slappe uier, bungelend tussen haar achterpoten ...slik...dag Nijltje. De oudste stier heeft een geslacht gewicht van bijna 350 kilo, Nijl en de 2de stier zitten net daaronder. De hele groep brengt €13.000,- op, voor de boerderij zijn dit de krenten in de pap.
En dan hebben we Dino nog, oftewel "ons meubelstuk" zoals Johan haar wel eens noemt. Wat The Queen heeft in de breedte (van heup tot heup) heeft Dino in de hoogte. Zou ze een mens zijn; dan zou ze een omgebouwde man zijn!! Zij is mega...zij is een kanjer. Ik vergis me wel eens, en heb het over "zijn" poten, die in de buurt van een olifant komen. Ik dacht dat Dino pas in mei in de blog zou komen, wanneer ze haar kalf verwacht. Dino heeft namelijk een heupafwijking; ze staan zo scheef ten opzichte van elkaar dat het misschien geboorteproblemen gaat opleveren. Toen Johan net op de boerderij was, en Dino met 18 andere pinken in een weiland liep, heeft hij dit niet gezien en haar laten insemineren... had hij dit wel gezien, was Dino naar Nortura gegaan, samen met de 2 pinken die niet drachtig wilden worden.
Ik ben blij dat ze er nog is; ze is echt superlief en reuze onverstoorbaar...totdat Johan de slijpmachine aanzet om een dolgedraaide bout door te slijpen!!
.JPG)
Speckles en Nan staan al 2 dagen met de poten in het water; hun waterbakje heeft een kapot ventieltje, dat vrij eenvoudig is te vervangen mits alles in de stal niet zo'n vastgeroeste, ouwe troep zou zijn. Nou zijn wij ook niet van die handige klussers, en de slijpmachine erbij pakken is meer een wanhoopsdaad. Ik zie een vonkenregen en 36 koeien die heerlijk liggen te dutten, verschrikt overeind komen. Mijn waarschuwing aan Johan wordt niet gehoord, en hij slijpt onverstoorbaar verder.
Plotseling steigert Dino, pal voor m'n neus, op "zijn" achterpoten...het complete hek meenemend. Ik sta te trillen op m'n benen, en schreeuw naar Johan dat hij onmiddelijk moet stoppen. Dat doet hij...want het boutje is niet meer. Gelukkig is Dino zo bang dat ze niet op hol slaat, maar zich met hek en al onder de hals van buurvrouw Sietse begraaft. Met veel gevlei weet Johan haar te kalmeren en te verhuizen naar een vrije plaats, aan de andere kant van de grup. Ook Sietse en 4 andere koeien moeten allemaal een plaats opschuiven, want het hek, dat op 3 plaatsen is afgebroken, zal door een smid gelast moeten worden.
Al met al was het toch niet zo'n doodgewone week!!
Maar de volgende morgen is alles bedekt met een witte laag, en weet je gelijk weer dat je maar 350 km. vanaf de poolcirkel zit...en dat het nog maar FEBRUARI IS!! Toch zijn de stelen van de narcissen al uit de grond gekomen, en in de stal vind ik tussen de poten van Kicks (een pinkje van net 1 jaar en een ontzettende schopperd) een babymusje, moe van zijn eerste vliegles. Johan brengt hem naar de silo voordat Kicks haar naam weer eer zal aandoen, of Pusen hem op zal peuzelen...daar kan hij rustig leren fladderen.
Iedere derde dag komt Tine de melk halen, maar deze week zullen we eindelijk beleven waar we zolang reikhalzend naar hebben uitgekeken; het bonnetje dat uit de computer van de melkauto komt, geeft aan dat er 1500 liter is geleverd, genoeg om als melkveebedrijf rendabel te zijn. Toen we de boerderij per sept. vorig jaar overnamen, waren er 15 koeien die tussen de 800 en 900 liter melk gaven (per 3 dagen). Nu zijn er 24 koeien aan de melk, en begint het ergens op te lijken. Ook de afrekening van januari is reden voor een feestje; er is 13.000 liter geleverd, 4.000 meer dan de maanden daarvoor. Uiteindelijk moeten we op 15.000 liter per maand uitkomen om het quotum te vullen.
Dit is Rolmops, zo suf van de verdoving dat ze er is bij gaan liggen, net na het melken. Rolmops was een favoriet van Johan, maar staat nu bovenaan het lijstje "mogelijk binnenkort te slachten koeien". Haar naam dankt ze aan het feit dat ze zo kort, dik en rond is, dat als ze op haar zij ligt, ze omrolt en haar poten de lucht ingaan. Ze kijkt dan zo verbaasd uit haar bijzondere 2-kleurige ogen dat we altijd om haar moeten lachen. Nu valt er weinig meer te lachen, zowel voor haar als voor ons. Vanaf de geboorte van haar dochter Mops, een prachtig kalfje met een Bambi-look, zijn we nu al bijna 3 weken bezig om haar aan het melken te wennen.
De 2 kilo brok die ze normaal gesproken binnen 2 minuten zou opslobberen, wordt door mij, beetje bij beetje, voor haar neus gelegd, zodat ze tijdens de hele beproeving van het uierwassen, het voormelken en het aansluiten van het melkstel, wat te eten heeft. Toch krijgt ze het voor elkaar, ondanks dat haar 2 achterpoten in de beugels staan, herhaaldelijk het melkstel af te trappen, zodat de hele lijdensweg alleen maar langer duurt. Van Arne-Dag krijgen we verdoving, zodat ze wat rustiger wordt, en mogelijk enig besef krijgt van wat er zich bij haar uier afspeelt. Tussen Johan en mij laait de eeuwigdurende discussie weer op; kunnen koeien denken, ja of nee!! Voor de duidelijkheid; Johan is de nee-aanhanger.
Andre van Duin zingt over "een paard in de gang"...Johan kruipt 's avonds tegen 11en in bed met de woorden dat KingKong de nacht in de gang zal doorbrengen. Hij moet het me wel 3x vertellen; als ik bijna slaap, ben ik niet zo helder! Wat blijkt; de hak van KingKong is zo dik, dat hij zijn 60 kilo zware lijf niet meer zelf overeind kan krijgen. Hij valt op de raarste plaatsen, zoals in het nauwe gangetje voor de melk-automaat zodat zijn poten onder het schotje komen, en hij tot Sint-Juttemis zal blijven liggen, als wij niet in de buurt zijn om hem te redden. Een nachtje in de gang zal hem geen kwaad doen, alhoewel er natuurlijk geen eten valt te halen...en dat is zijn grootste hobby...rondjes maken tussen de automaat, de brok en de kuil. Hij presteert het om binnen 15 minuten 3x naar de automaat te lopen, in de hoop dat er een half litertje valt te halen. KingKong is een heerlijke kneus met maar 1 doel voor ogen; zorgen dat hij de grootste stier blijft!! De volgende morgen krijgt hij van Arne-Dag penicilline en pijnstillers, en na een paar dagen huppelt hij weer als vanouds.
Nortura komt om een groep van 5 stieren op te halen; ze gaan met 16 maanden een maand eerder weg dan gebruikelijk. Johan heeft ze behoorlijk "hard" gevoerd, zodat ze wel het minimale gewicht van 550 kilo hebben. Nijltje zal met de stieren meegaan, en ik vraag me af of ze haar zoon zal herkennen die 1 van de 5 stieren is. Wij weten niet wie haar zoon is; na 16 maanden zijn de tags in hun oren onleesbaar door het vuil. Ik weet al maanden dat Nijl weggaat, maar blijf het moeilijk vinden en kijk, lekker laf, door een spleet van de deur.
Een half jaar geleden was er een opgefokte jongen die met een stroomvork de stieren stond te porren. Nu is er een wat oudere man die een reflectiestok die in Noorwegen overal langs de weg staan, gebruikt...zo kan het ook!! Dan is Nijl aan de beurt, en opgewonden dat ze van de plaats is, draaft ze in een behoorlijk tempo de grup over; even een aarzeling voor het afstapje bij de deur, voordat ze naar buiten stapt. Het laatste wat ik zie is haar slappe uier, bungelend tussen haar achterpoten ...slik...dag Nijltje. De oudste stier heeft een geslacht gewicht van bijna 350 kilo, Nijl en de 2de stier zitten net daaronder. De hele groep brengt €13.000,- op, voor de boerderij zijn dit de krenten in de pap.
En dan hebben we Dino nog, oftewel "ons meubelstuk" zoals Johan haar wel eens noemt. Wat The Queen heeft in de breedte (van heup tot heup) heeft Dino in de hoogte. Zou ze een mens zijn; dan zou ze een omgebouwde man zijn!! Zij is mega...zij is een kanjer. Ik vergis me wel eens, en heb het over "zijn" poten, die in de buurt van een olifant komen. Ik dacht dat Dino pas in mei in de blog zou komen, wanneer ze haar kalf verwacht. Dino heeft namelijk een heupafwijking; ze staan zo scheef ten opzichte van elkaar dat het misschien geboorteproblemen gaat opleveren. Toen Johan net op de boerderij was, en Dino met 18 andere pinken in een weiland liep, heeft hij dit niet gezien en haar laten insemineren... had hij dit wel gezien, was Dino naar Nortura gegaan, samen met de 2 pinken die niet drachtig wilden worden.
Ik ben blij dat ze er nog is; ze is echt superlief en reuze onverstoorbaar...totdat Johan de slijpmachine aanzet om een dolgedraaide bout door te slijpen!!
.JPG)
Speckles en Nan staan al 2 dagen met de poten in het water; hun waterbakje heeft een kapot ventieltje, dat vrij eenvoudig is te vervangen mits alles in de stal niet zo'n vastgeroeste, ouwe troep zou zijn. Nou zijn wij ook niet van die handige klussers, en de slijpmachine erbij pakken is meer een wanhoopsdaad. Ik zie een vonkenregen en 36 koeien die heerlijk liggen te dutten, verschrikt overeind komen. Mijn waarschuwing aan Johan wordt niet gehoord, en hij slijpt onverstoorbaar verder.
Plotseling steigert Dino, pal voor m'n neus, op "zijn" achterpoten...het complete hek meenemend. Ik sta te trillen op m'n benen, en schreeuw naar Johan dat hij onmiddelijk moet stoppen. Dat doet hij...want het boutje is niet meer. Gelukkig is Dino zo bang dat ze niet op hol slaat, maar zich met hek en al onder de hals van buurvrouw Sietse begraaft. Met veel gevlei weet Johan haar te kalmeren en te verhuizen naar een vrije plaats, aan de andere kant van de grup. Ook Sietse en 4 andere koeien moeten allemaal een plaats opschuiven, want het hek, dat op 3 plaatsen is afgebroken, zal door een smid gelast moeten worden.
Al met al was het toch niet zo'n doodgewone week!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten