Eind mei...
Bij de melkkoeien in de weide is heel veel te doen... Hielke heeft haar kalf gekregen, toch wel eerder dan Johan 's morgens in de stal ingeschat had, door haar banden te voelen... "nee, dat wordt vanavond, die kan nog mooi naar buiten". Opnieuw een bewijs dat die NRFjes razendsnelle afkalvers zijn. Blijkbaar is haar positie in de groep zo laag, dat de oudere koeien met het kalf aan de haal gingen. Ik vraag me echt af hoe dat gaat als je zoogkoeien hebt, en waar buiten afkalven in de groep, de normaalste zaak van de wereld is. Of zouden 'onze' koeien het moederinstinct verliezen, wanneer het kalf jaar in jaar uit, direkt na de geboorte weggehaald wordt? Of komt dit door Hielke's lage positie, en dat ze een bange, nerveuze koe is?
Beangstigend om te zien ook... de koeien vormden een kring om het kalf... even knipperen met je ogen en weg was het beestje. Het werd door de koeien meters meegesleurd. Ik vond het niet echt verantwoord foto's te maken en heb dat echt razendsnel moeten doen. Moeder Hielke (nou ja, moeder) stond een goeie 100 meter verderop te grazen en keek nauwelijks op of om. Hup, het kalf in de kattebak van de auto en snel naar het kalverenhok. De vader is een proefstier Angus en het kalfje is een lekker moppie, zoals hij daar heerlijk in het stro ligt.
Iets verderop, in de weide dichtbij ons huis, gebeurt er niets. De 7 oudste pinken liggen heerlijk in het gras en kijken toe hoe ik ook, liggend in het gras, de meest gunstige positie kies voor de foto, goed oplettend dat ik niet in een vlaai ga liggen. Ik had Johan deze foto's beloofd, met bijbehorend tekstje wie de vader is, waar ze drachtig van zijn enz... voor alle geïnteresseerde veeteeltforumlezers... alleen vergat ik dat de pinken staand op de foto moeten. Deze staatsiefoto's zijn afgelopen week gemaakt, en komen binnenkort op de blog... hieronder vast een voorproefje.
Moriaantje is ons 2de koekalf en ik weet nog goed hoe ik het betreffende liedje voor Johan zong, die moeilijke eerste winter in Noorwegen, omdat hij zei alleen het liedje 'Kortjakje' te kennen. Sterre werd met de kerst geboren, en daarom noemde ik haar Sterre, niet gezien hebbend dat het witte plekje op haar voorhoofd de vorm heeft van een ster. Ruim 1,5 jaar later is dit kolletje uitgegroeid tot een maf kuifje, net als bij haar moeder Aaltje, maar je ziet nog steeds een vage ster.
IetPetit werd als een klein schattig kalfje in nog geen 5 minuten geboren, en hoe ouder ze werd, hoe mooier Johan haar vond. Zijn liefde bekoelde een beetje toen ze voor het eerst naar buiten ging, en door de omheining brak... 2 kromme palen, een stuk gaas kapot, verbogen isolatoren, stroomdraad stuk... ze moest voor straf meteen terug naar de stal en stond met Mops eerst 2 weken op de grup, om te wennen aan 'het vast staan'.
HEorSHE is mijn 1ste koekalf uit de mooiste en grootste koe die we hebben... 'The Queen'. Ik ben zo gek met haar dat als we om wat voor reden dan ook, geen boerderij meer zouden hebben, ik haar zo in de achtertuin zou zetten... ik kan me niet voorstellen dat ik haar ooit zal moeten missen. Ze is de zwaarste en de grootste van het hele stel en Johan denkt dat ze nog groter gaat worden dan haar moeder.
Kijk ik naar Mops, zie ik automatisch moeder Rolmops... een korte, zware koe met hele vreemde, bijzondere ogen, die liggend dat ene plekje op haar rug zoekt om te wassen, waar ze nét niet bij kan, en daarbij nog weleens om wil rollen, tot groot vermaak van ons.
Isabel (l.achter op de onderste foto) is in juni '07 bij Einar geboren, net voordat Johan kwam, en daarom zie ik haar niet als één van 'onze' pinken. Ze is nu ruim een maand bij de melkkoeien en doet dit op haar eigen stoïcijnse manier... de meeste oudere koeien laten haar met rust, of gaan haar zelfs uit de weg, en dat is bijzonder. Ik moet zeggen: met zo'n enorme kont en brede rug dwing je ook wel respect af. En als laatste Ibbeltje (r.achter), dochter van Gruppie, de koe die vorig jaar naar de noodslacht ging. Veelbelovend wat fokwaarde betreft, en Geno (de KI-vereniging) heeft laten weten een eventueel stierkalf misschien aan te willen kopen. Ibbel en HEorSHE krijgen volgende maand hun kalf en daar kijk ik heel erg naar uit...tot zover deze 7 schoonheden... de rest volgt later.
Bij de melkkoeien in de weide is heel veel te doen... Hielke heeft haar kalf gekregen, toch wel eerder dan Johan 's morgens in de stal ingeschat had, door haar banden te voelen... "nee, dat wordt vanavond, die kan nog mooi naar buiten". Opnieuw een bewijs dat die NRFjes razendsnelle afkalvers zijn. Blijkbaar is haar positie in de groep zo laag, dat de oudere koeien met het kalf aan de haal gingen. Ik vraag me echt af hoe dat gaat als je zoogkoeien hebt, en waar buiten afkalven in de groep, de normaalste zaak van de wereld is. Of zouden 'onze' koeien het moederinstinct verliezen, wanneer het kalf jaar in jaar uit, direkt na de geboorte weggehaald wordt? Of komt dit door Hielke's lage positie, en dat ze een bange, nerveuze koe is?
Beangstigend om te zien ook... de koeien vormden een kring om het kalf... even knipperen met je ogen en weg was het beestje. Het werd door de koeien meters meegesleurd. Ik vond het niet echt verantwoord foto's te maken en heb dat echt razendsnel moeten doen. Moeder Hielke (nou ja, moeder) stond een goeie 100 meter verderop te grazen en keek nauwelijks op of om. Hup, het kalf in de kattebak van de auto en snel naar het kalverenhok. De vader is een proefstier Angus en het kalfje is een lekker moppie, zoals hij daar heerlijk in het stro ligt.
Iets verderop, in de weide dichtbij ons huis, gebeurt er niets. De 7 oudste pinken liggen heerlijk in het gras en kijken toe hoe ik ook, liggend in het gras, de meest gunstige positie kies voor de foto, goed oplettend dat ik niet in een vlaai ga liggen. Ik had Johan deze foto's beloofd, met bijbehorend tekstje wie de vader is, waar ze drachtig van zijn enz... voor alle geïnteresseerde veeteeltforumlezers... alleen vergat ik dat de pinken staand op de foto moeten. Deze staatsiefoto's zijn afgelopen week gemaakt, en komen binnenkort op de blog... hieronder vast een voorproefje.
Moriaantje is ons 2de koekalf en ik weet nog goed hoe ik het betreffende liedje voor Johan zong, die moeilijke eerste winter in Noorwegen, omdat hij zei alleen het liedje 'Kortjakje' te kennen. Sterre werd met de kerst geboren, en daarom noemde ik haar Sterre, niet gezien hebbend dat het witte plekje op haar voorhoofd de vorm heeft van een ster. Ruim 1,5 jaar later is dit kolletje uitgegroeid tot een maf kuifje, net als bij haar moeder Aaltje, maar je ziet nog steeds een vage ster.
IetPetit werd als een klein schattig kalfje in nog geen 5 minuten geboren, en hoe ouder ze werd, hoe mooier Johan haar vond. Zijn liefde bekoelde een beetje toen ze voor het eerst naar buiten ging, en door de omheining brak... 2 kromme palen, een stuk gaas kapot, verbogen isolatoren, stroomdraad stuk... ze moest voor straf meteen terug naar de stal en stond met Mops eerst 2 weken op de grup, om te wennen aan 'het vast staan'.
HEorSHE is mijn 1ste koekalf uit de mooiste en grootste koe die we hebben... 'The Queen'. Ik ben zo gek met haar dat als we om wat voor reden dan ook, geen boerderij meer zouden hebben, ik haar zo in de achtertuin zou zetten... ik kan me niet voorstellen dat ik haar ooit zal moeten missen. Ze is de zwaarste en de grootste van het hele stel en Johan denkt dat ze nog groter gaat worden dan haar moeder.
Kijk ik naar Mops, zie ik automatisch moeder Rolmops... een korte, zware koe met hele vreemde, bijzondere ogen, die liggend dat ene plekje op haar rug zoekt om te wassen, waar ze nét niet bij kan, en daarbij nog weleens om wil rollen, tot groot vermaak van ons.
Isabel (l.achter op de onderste foto) is in juni '07 bij Einar geboren, net voordat Johan kwam, en daarom zie ik haar niet als één van 'onze' pinken. Ze is nu ruim een maand bij de melkkoeien en doet dit op haar eigen stoïcijnse manier... de meeste oudere koeien laten haar met rust, of gaan haar zelfs uit de weg, en dat is bijzonder. Ik moet zeggen: met zo'n enorme kont en brede rug dwing je ook wel respect af. En als laatste Ibbeltje (r.achter), dochter van Gruppie, de koe die vorig jaar naar de noodslacht ging. Veelbelovend wat fokwaarde betreft, en Geno (de KI-vereniging) heeft laten weten een eventueel stierkalf misschien aan te willen kopen. Ibbel en HEorSHE krijgen volgende maand hun kalf en daar kijk ik heel erg naar uit...tot zover deze 7 schoonheden... de rest volgt later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten