Twee tweelingen

Natuurlijk viert Noorwegen geen Koninginnedag op 30 april, en ik heb ook geen flauw idee wanneer het de verjaardag van de koning viert! Het is dus maar goed dat ik geen inburgeringscursus heb hoeven te doen, want ik zou 't niet gehaald hebben. Ook de volgende dag, toen ik in de ICA stond voor een paar boodschapjes en een weegschaal, ik nogal verbaasd rondkeek waar de andere klanten toch waren en waarom de helft van de verlichting maar brandde, scoort denk ik hoog op 't lijstje 'lekker blont in je nieuwe land'! 1 mei is namelijk een Nationale Feestdag, zo legde de eigenaresse van de winkel me uit, die toevallig even iets in de winkel moest doen, en 't helemaal niet erg vond om wat te verkopen. Maar een weegschaal had ze niet. Waar ik die voor nodig had? Niet voor de Arretje-cakes die alle dorpsbewoners gaan proeven op Arretje-dag (zaterdag 2 mei)...die ingrediënten had ik op 'bedunk e doan' zoals mijn oma zou zeggen (op gevoel dus). Maar Ukkie kreeg op Koninginnedag een 2ling, en vond tegen de avond alleen nog maar haar dochter leuk, en kwakte haar zoon tegen de wand van het kraamhok, zodat hij echt even helemaal suf lag bij te komen. Afschuwelijk om te zien! Het was overduidelijk een geval van beginnersstress, want een paar uur later zag ik hem toch wel weer drinken. Maar ja, wat gebeurt er de rest van de dag? Daarom weegt Torstein de eerste 4 dagen zijn lammetjes, zodat je precies weet wat ze per dag groeien...de één groeit 100 gram, en een vlotte drinker 300 gram, zo heb ik gezien tijdens de spoedcursus aflammeren op het eiland.







De volgende ochtend loop ik om 6 uur 's morgens met een gespannen gevoel naar het kraamhok; zal het kleine rammetje nog leven? Wanneer ik naast het huis loop, zie ik een moedereland met haar 2ling in de raaigrasweide grazen. Snel ga ik terug om de camera te pakken en sluip vervolgens naar de weide van de schapen...elanden hebben een vreselijk scherp gehoor. Maar ondanks dat moeders me in de gaten houdt, blijft ze rustig waar ze is. Vanaf Ukkie's kraamverblijf kan ik mooi genieten van het 3tal. En gelukkig is het rammetje springlevend. Ik zie Ukkie nog wel een schijnkopstoot maken, en voor de zoveelste keer verwonder ik me over de slimmigheid en in dit geval de stommigheid bij dieren. In de loop van de dag zien we hem herhaaldelijk drinken en poepen, en vind ik de aanschaf van een weegschaal niet meer zo nodig. Inmiddels zijn we een paar dagen verder, en heeft ze ook zoonlief in haar hart gesloten. Gelukkig maar, hij is zo mooi gekleurd (te zien op de 4e foto). Deze kleurslag heet wildkleur: zwart met een wittig buikje, en bruin op de onderpootjes en binnenkant van de oortjes. Het ooitje is helemaal zwart met een wit kolletje op haar bolletje.






De 1e foto van de elanden is heel wazig (de linkervlek is de 2ling), maar je kan zo mooi de laatste sneeuw zien.