Een heel piepklein Ressje

Tijdens het pinksterweekende zijn er naast de zorgen om Dino en haar kalf dat maar niet wil komen, de dikke hak van Sloompie en de navelbreuk van Freia, ook bijzondere dingen gebeurd. Koe 125, de moeder van Ronja en KingKong was op 13 maart geinsemineerd met het sperma van Fleckviehstier Ress. Het was in 1x raak want 2 weken geleden deed Arne-Johan een drachtigheidsonderzoek en verklaarde haar drachtig. Heel goed voor het vruchtbaarheidscijfer dat schrikbarend laag was toen wij vorig jaar sept. de boerderij overnamen. Dit cijfer is o.a. gebaseerd op het aantal inseminaties per koe en hoelang het duurt voordat een koe opnieuw drachtig wordt na het afkalven. Van 24 zijn we gestegen naar 46 (cijfers april), terwijl het landelijk gemiddelde op 56 ligt. Eigenlijk is ons huidige cijfer nog hoger; er wordt namelijk gerekend met een gemiddelde over de afgelopen 12 maanden, en de periode dat Einar (de eigenaar) de boerderij leidde en sommige koeien tijdens 1 bronst wel 3x geinsemineerd werden, zit ook nog in dit cijfer verwerkt.
Helaas ziet Johan zaterdagavond een plas slijm achter koe 125, en zondagochtend vindt hij het vruchtje achter de roosters. Dat is best wel bijzonder want meestal wordt bloed en slijm door de staart van de koe weggezwiept. In een loopstal vind je natuurlijk nooit zoiets unieks als dit vruchtje van 8 weken oud, te zien op onderstaande foto's die door Johan zijn gemaakt.




In maart zat ik prinsheerlijk op een stoel in de sneeuw; het afgelopen weekend op de stoel van de Massey. Niet alleen even poseren voor een foto; ik heb echt 3 hectare gezaaid! Het geeft me een enorme kick dat ik dit "grote monster", ronde na ronde het land over heb gereden en de 115 kilo Engels Raaigras goed heb gezaaid, aldus boer Johan. Hierdoor heb ik zoveel zelfvertrouwen gekregen, dat ik dacht straks in juni te kunnen maaien, maar Johan helpt me al gauw uit de droom; het maaien gebeurt met een veel zwaardere Massey die in de silo staat en het zaaiwerk is gebeurd met de kleine Massey en dat...technische kluns die ik ben...had ik niet eens in de gaten!
Maar het begin is er, en ik ga toch proberen om ook op de grote Massey te rijden. Ik durf nu wel te bekennen dat ik vorig jaar ook al een poging heb gedaan om tractor te rijden, terwijl Johan naast me zat om zonodig in te kunnen grijpen. Nou, ik heb het uitgegild, omdat ik dacht dat we om zouden slaan. Na 10 minuten proberen ben ik toen beverig de cabine uitgevlucht, en besloot dat ik het maar beter "bij de kalfjes" kan houden. Ter verdediging kan ik aanvoeren dat het hier behoorlijk heuvelachtig is, en het evenwichtsorgaan moet wennen aan het "naar links en naar rechts" hellen. Het is toch wel iets anders als met je auto de hellingproef doen! Maar nu heb ik de smaak te pakken. Op de laatste foto zie je het kleine trekkertje waarachter een rol zit die de gezaaide banen rolt zodat het zaad goed aangedrukt wordt. In de voorlader gooit Johan de honderden en honderden keien en stenen waarmee het veld is bezaaid....echt zwaar werk!






PS Inmiddels is Arne-Dag geweest en heeft ons gerustgesteld wat Dino betreft; ondanks dat haar uier al 2 weken "vol" is en ze melk lekt, is het kalf nog lang niet zover om geboren te worden. Via haar anus kon hij de positie van het kalf heel goed bepalen. Dus geen 2-ling en ws. komt het kalf gewoon rond de uitgerekende datum (24 mei). De dikke hak van Sloompie is een kwestie van penicilline geven en de wond goed schoon- en openhouden en ook wat Freia betreft, lijkt het allemaal mee te vallen. Zoals het er nu uitziet, is de uitstulping rond haar navel, alleen vet en niet een stuk van een darm. Meestal wordt gewacht tot het kalf 6 tot 8 weken oud is om te bekijken of een operatie noodzakelijk is en Freia is net 5 weken...nog even afwachten dus.