Bessaker optimistisk

De titel van deze blog is ook de naam van een bijeenkomst, die eind januari gehouden werd in Grendahuset (het dorpshuis). Hij duurt maar liefst 2 dagen en de bedoeling is om alle goede plannen die er zijn om Bessaker meer op de kaart te zetten en de leefbaarheid te verbeteren, ook om te zetten in daden...het schijnt dat het daar nog wel eens aan schort!! Samen met 3 andere dorpen in Sor-Trondelag heeft Bessaker een prijs gekregen voor "optimistisch dorp" en gemotiveerd door deze onderscheiding is er iemand van buiten Bessaker ingehuurd die een objectieve kijk op de zaken heeft. Tegen 3en werp ik een blik in de stal en doe een laatste poging Johan over te halen mee te gaan, maar hij duidt met een sombere blik van nee. Hij houdt de staart vast van Big Mama die door een plaatsvervangende veearts uit Osen (de beide Arnes en Hilde zijn alle 3 vrij vanwege de bijeenkomst) behandelt wordt voor een uierontsteking; de 3de op rij in januari en daar zijn we behoorlijk chagrijnig van. Het is een klein, tenger vrouwtje die naast de stevige poten van Big Mama nog kleiner lijkt dan ze in werkelijkheid is. Ze geeft Big Mama verdoving die totaal geen zin heeft in gepruts aan haar uier en heel goed is in het uitdelen van rake trappen.

De bijeenkomst wordt geleid door Oddgeir die bij een of ander buro in Trondheim werkt en hij begint de middag met een zelfkennisronde die bestaat uit een lijst met 30 karaktereigenschappen die gerelateerd zijn aan 30 andere aan de achterkant van de lijst (waar je volgens mij niet op mag spieken). Vanwege mijn enorme Noorse woordenschat!! ontgaat me de clou volledig en wanneer ik mijn woordje moet doen, en 120 paar ogen op me gericht zijn (slik), zeg ik maar gauw dat ik de taal aan het leren ben, en op dit moment nog steeds bezig ben het lijstje te vertalen (en dat is echt zo!!). Nadat de mensen zijn uitgelachen, gaat Oddgeir door met het volgende onderdeel. Hij legt uit dat men eerst de problemen moet onderkennen die ervoor zorgen dat plannen gedoemd zijn te mislukken. We worden ingedeeld in groepen en schrijven op grote vellen papier wat de obstakels zijn. Een van de belangrijkste is "janteloven" en ik laat mij door een tafelgenoot uitleggen dat dit betekent dat er altijd mensen zijn die zeer negatief staan tegenover alles en die bijv. staan te juichen als een ander failliet gaat. Heel vreemd, en ik kan het niet rijmen met de saamhorigheid die er heerst. Wanneer ik later het woordenboek erop nasla, lees ik de eigenlijke betekenis: je mag je hoofd niet boven het maaiveld uitsteken!! Andere obstakels zijn te weinig arbeidsplaatsen, te weinig mensen en te weinig huizen...een typisch voorbeeld van het kip-ei-geval; wat is er het eerst verdwenen, en wat moet er het eerst komen?

Na de warme maaltijd wordt er per groep een tekening gemaakt van alle wensen en plannen die iedereen in Bessaker wil realiseren. Mijn groep tekent de hele haven vol met de meest onrealistische dingen, zoals een hotel van 6 verdiepingen, en wanneer ik mijn filmhuisplannen in de groep gooi, krijg ik een stift in m'n handen geduwd en zie genoodzaakt, vanwege de al overvolle haven, het filmhuis op een eiland te tekenen. Arne-Johan zet er de naam van het schapeneiland Boroya bij, en na een zit van 4 uur neem ik, lichtelijk teleurgesteld, afscheid en ga Johan helpen in de stal. Die is blij met wat hulp; PuttPutt's Ma heeft het melkstel eraf getrapt waardoor er een kleine reparatie nodig is, en koe 141 is aan het bevallen van IetPetit.

Wanneer wij zondagmorgen binnenkomen voor de 2de dag van de bijeenkomst, komt Sigurd direkt op me af en vertelt dat hij gisteravond mijn filmhuisplan heeft gepresenteerd.
Daar is door een aantal mensen enthousiast op gereageerd zodat het opgenomen wordt in de lijst met uit te werken plannen. Ik ben verrast over deze ontwikkeling en vind het leuk dat Sigurd zo meewerkt; als ex-inwoner van Trondheim mist hij het culturele leven en hij gaf in mei, tijdens ons kennismakingsbezoek, al aan dat hij hoopte dat ik mijn plannen door zou zetten. Alle aanwezigen kiezen een project, en de rest van de dag wordt een eerste opzet gemaakt voor het opstarten ervan. Naast het filmhuis dat in Noorwegen filmklubb heet, zijn enkele andere projecten: de (industriele) haven die in Vik zal moeten komen (ligt tegen Bessaker aan), pizza-broodbakkerij (in samenwerking met het Kroa-restaurant), excursie naar het windmolenpark, zeemanskerk, tehuis voor pleegkinderen en een bathotel. Johan kiest voor het laatste; het lijkt hem wel leuk om mee te werken aan een soort van badplaatshotel. Bij bathotel krijg ik visioenen over een zwembad en sauna's...heerlijk om af en toe even in het Turkse stoombad bij te komen van alle boerderijbeslommeringen!!

Behalve Sigurd, heeft ook Astri, de dochter van Hilde, voor de filmklubb gekozen. Zij is net terug uit Swasiland waar zij een opleiding heeft afgerond, en in de herfst zal zij beginnen aan een studie medicijnen. Zolang zij in Bessaker is, zal ze helpen met het opstarten van het filmhuis. Nadat alle groepen hun plannen uitgewerkt en gepresenteerd hebben, doet de burgemeester (van de gemeente Roan) nog zijn woordje; als oud-Bessaker is hij bijzonder trots op zo'n innovatieve gemeente. Dit is de afsluiting van de 2-dagendurende bijeenkomst.
Thuisgekomen vertelt Johan me de bijzonderheden van zijn project...een hotel voor boten!! Het is een winterstalling voor alle boten en tevens is er mogelijkheid tot onderhoud en reparatie. We liggen dubbel van het lachen om dit taalmisverstand...toch maar gauw eens verder met de Noorse studie!!

Tijdens de daaropvolgende dagen, bezoek ik alle eventuele filmhuislokaties die Sigurd op een lijst heeft gezet. De gebouwen die ik niet geschikt vind, zijn:
* de bijkeuken van het Grendahuset. Deze ruimte is te klein, te vierkant en te rommelig door het doorgeefluik naar de keuken die eraan grenst.
* een klaslokaal in het schoolgebouw. Ook te klein en teveel werk om vooraf iedere voorstelling alle kindertekeningen te verwijderen.
* de kantine van de voetbalclub. Prachtig gelegen aan zee, maar ook hier heb ik geen zin iedere keer de 100den bekers en trofeeen te verwijderen, en terug te zetten.
* het gebouw van Tronderenergie, te zien vanaf ons huis (op de voorgrond van de foto zie je de voersilo van de boerderij). De bovenverdieping staat leeg, en de eigenaar die eerst razend enthousiast is over de filmhuisplannen, besluit alsnog het niet beschikbaar te stellen, i.v.m. het ontbreken van een nooduitgang.






De plek die ik het meest geschikt vind, is het gebouw van de Salmar, gelegen in de haven van Bessaker. Dit bedrijf is gespecialiseerd in het verwerken van zalm, en eigenaar Roger staat op het punt te investeren in stoelen, tafels en andere dingen om er een conferentieruimte van te maken. Het gaat om een grote, langwerpige ruimte die aan de achterkant van het gebouw ligt, dus ook hier een prachtig uitzicht op zee.

Het ligt dicht bij de Kroa zodat de bezoekers na de film daar terecht kunnen voor een drankje; koffie, thee en de niet weg te denken wafelen wil ik doorberekenen in de prijs van het filmkaartje, en aanbieden via een zelfbedieningsbuffet. In samenwerking met de Kroa kunnen we ook leuke eetarrangementen gaan aanbieden.

Ons plan is om in september de eerste film te vertonen, en de komende maanden zullen we ons gaan registreren bij de Norsk Filmklubb (overkoepelende instantie), de ruimte gaan aankleden, diverse instanties benaderen voor subsidie, de programmering opstellen, de krant benaderen enz.enz.

(Wordt ooit vervolgd)